یکشنبه، خرداد ۱۰، ۱۳۸۸

یک حرف

یک حرف
گیل آوایی

29 مه 2009 لاهه

به آنانی که مقابل پارلمان هلند برای آزادی و همبستگی با
کارگران زندانی در ایران، دست به اعتصاب غذا زده اند

دیدن دو چشم انداز با دو دنیای متفاوت ذهن مرا بخود مشغول می دارد. غریبی و غربت را به آشکارترین شکل آن حس می کنم. گپی می زنم و حال و احوالی می کنم. چیزی مرا می گیراند و تا برگشتن و رسیدن به خانه در ذهن مرور می کنم. حرفی و دادی و فریادی شاید بیشتر گویا باشد از آنچه که مرا می گیراند. پس می نویسم و پیشکش اش می کنم به همانانی که در میدان فریاد سر داده اند با جان خویش
ادامه<<<

پنجشنبه، اردیبهشت ۳۱، ۱۳۸۸

دولت آبادی جان شما چرا!؟

تو که برای گفتن و نوشتن و رساندن حرفت به گوش مردممان و جهان باورمند به کرامت و حرمت انسان، مشکلی نداری! تا نیاز به تریبون و یا فرصتی برای اعتراض وهشدار دادن! باشدت!چه ضرورتی، چه دلیلی ترا به جمع این آدمکشان و عاملان سیه روزی سی سال حکومت جهل و جنایت می کشاند!؟ دولت آبادی جان، تا کی و تا کجا باید کوه ما ایرانی ها موش بزاید!؟

سه‌شنبه، اردیبهشت ۲۹، ۱۳۸۸

آخر خط، گیل آوایی

آخرِ خط
گیل آوایی
19 مه 2009

به ایستگاه قطار می رسم. عقربه های ساعت برخلاف همیشه هیچ شتابی نشان نمی دهند. نیم ساعت به حرکت قطاری که باید سوار شوم، مانده است.....<<..ادامه

دوشنبه، اردیبهشت ۲۸، ۱۳۸۸

سه تا چاردانه، گیل آوایی

شبانه بی کسی، بردن تی نامه
نیویشتن های تره، با ارسو نامه
تره واهیلا بوستن، بون هاچین داد
بیدین دوری میان، آخه چی دابه!؟

یکشنبه، اردیبهشت ۲۷، ۱۳۸۸

سه تاسیانه، گیل آوایی

دستی وُ
خشمی وُ
ماشه ای

جنگلی آتش
این پا آن پا می کند
.

شنبه، اردیبهشت ۲۶، ۱۳۸۸

نوشتاری تازه با عنوان " از یک سوراخ چندبار باید گزیده شد!؟ " منتشر شد

برای خواندن آن همینجا لطفن کلیک کنید
.

پنجشنبه، اردیبهشت ۲۴، ۱۳۸۸

می ماره موشته پلا ره می دیل هاچین تنگه، غزل گیلکی از گیل آوایی

چهار تاسیانه با برگردان انگلیسی

تاسیانه ها
گیل آوایی
1
غروب هیچ آفتابی نبود بی تو
و آفتابخیز با تو بودن هم

تو
من
خیال بی پروا

آوازهایم رااز گذر کدام نسیم شنیدی!
؟
ادامه<<<

شبانه 2

شبانه 2

مهربانی ِ بی رمقیست
این روزها

روزگار ِ جارزدنهای بی گذر
هیچ دهانی آواز نمی دهد

درد مشترک
بار ِ بی باری ِ یک حرف است
ربط ِ بی ربطی ِ هرکه هرکه باد

لب بیهوده می ساید تهی سبو
.

سه‌شنبه، اردیبهشت ۲۲، ۱۳۸۸

یک دیدار، داستان کوتاه

یک دیدار
با یادی از تابستان خونبار 67 و یارانی که پر کشیدند
گیل آوایی
<
به همه کمیته ها سر زدم. هیچکدومشون نه اسمی از اش هست نه ساک و لباسش که کشته باشندش
هنوز چیزی نگفته بودم که ادامه داد:
- زندگیشون به یه " نه " و " آره " بسته اس! هیشکی خبر نداره چی شده. همینجوری دارن می کشن

چهارشنبه، اردیبهشت ۱۶، ۱۳۸۸

داستان نازبانو، گیل آوایی

نازبانو
گیل آوایی
اردیبهشت 1388

تا آن لحظه چیزی عوض نشده بود. هیچ اتفاقی نیافتاده بود. کوچه در گرگ ومیش بامدادی، نم خاک باران خورده را تا عمق جان آدمی می نشاند. برگهای یاس هنوز آن انبوهی ِهرساله اش را داشت. گلهای رنگارنگ آن همانطور سکرآور ناز می فروخت. عطر همیشه آشنای آش شله قلمکار خبر از سحرخیزی حسن آقا داشت که همیشه اول نفری بود که می شد در گذر لم داده در سکوت و خواب شبانه، دید.
وقتی که مثل عجل معلق به خانه مان ریختند، سرفه ی مش باقر از پشت پرچین خانه ی بی در و پیکرش بگوش می آمد. نازبانو جلوتر از او تنور را گیرانده بود. آتش از درزهای کاهگل دیوارهایش بیرون می زد. هنوز به درخانه ما نرسیده بودند که نازبانو صدایش درآمد:

سه‌شنبه، اردیبهشت ۱۵، ۱۳۸۸

نوشتاری تازه در باره انتخابات ( افتضاحات )پیش رو ، گیل آوایی

دوشنبه، اردیبهشت ۱۴، ۱۳۸۸

داستان کوتاه: فِنت کردن غربتی، گیل آوایی

فِنت کردن غربتی
گیل آوایی
- چی شده؟ چی بلایی سرت اومده که اینجور داره ازت میره
- فونت کردم
- چی !؟
- فونت کردم
- چیز دیگه ای گیرت نیومد! فونت چرا!؟
- من که دست خودم نبود. یهو فونت کردم.
- منظورت چی یه فونت کردی!؟
- ای بابا فونت دیگه!
- کجا کردیش؟
- کنار دریا
- کسی نبود؟
- چرا
- چه جوری روت شده جلو همه فونتو بکنی
- اصلا نفهمیدم
- مگه میشه!؟

شنبه، اردیبهشت ۱۲، ۱۳۸۸

آموندری تی مرا ایپچه او دَلارا باور، گیکلی غزل با ویدئو کلیپ


آموندرئ تئ مرا ایپچه او دلارا باور
ایتا پیچه ککجو ولگه سیر کوارا باور
آموندرئ کراصحرا دکف بزن کیشخال
بازین مره بتانستئ او عطر خاکا باور
بوشو بیچین ایکشه تو چوچاقو خالئ واش
زمین طیاره میان مئ کوچیکئ یادا باور
آموندرئ مره فورشانه جان باور پیغام
جه بادو شورم و دریا مئ خاطراتا باور
آموندرئ بوشو اول بگرد آمئ باغا
بازین مره ایتا موشته ولش گومارا باور
آموندرئ تو واکون صوندوقه لیباسانا
تره میرم مره ایپچه او عطره نابا باور
آموندرئ تو باور هرچئ از مئ گیلانه
ایموشته سرده پلایو مئ قالنهارا باور
اگه تانئ تو بگرد شنبه بازار و بولوار
بازین جه موسیو مره ایپچه زهره مارا باور
گیل آوایئ همیشک چوم برا ایسا قاقه
خراب ببه آ ولایت مره مئ خاکا باور


سپتامبر 2004هلند

زَباله، گیلیکی داستان، جه گیل آوایی

.
برای خواندن داستان روی ادامه>>> کلیک نمایید
.

یک حرف

بارها پیش آمده که هیچ واژه ای نتوانسته ام بیابم که حال و روز و احساسم را در برخورد با حادثه یا پدیده یا اتفاقی بیان کنم. اما خون گریه کرده ام. یکی از این حوادث فاجعه آمیز اعدام دلارا دارابی، همشهری من است که در قوانین ضد بشری شرع مقدس اسلام ناب محمدی قربانی نظام قضایی حکومت آدمکشان اسلامی شده است....ادامه>>>