سه‌شنبه، شهریور ۲۴، ۱۳۸۸

بی حرف

بی حرف
گیل آوایی
15 سپتامبر2009

چه بی رمق تاب می خورد این آخرین نفس
در تب اندوهی
که سیلاب رنگ می بازد

طوفان از گذر کدام خوش خیالی
وام گرفته ای
آی
که زلالی نگاهت دیریست
جولانگاه حقیرانه ی صید نابگاهیست
ویرانگر

می دانی
هنوز در آینه و آب
ترا به هزار راز دلتنگیهام
می نشینم
ارسال شده توسط شورم، وبلاگِ فارسی گیل آوایی در ۱۴:۲۹

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)