امروز در یک حال و هوایی که این روزها کم هم سراغم نمی آید، بودم که یکی از شعرهای قدیمی ام برای من تداعی شد. دنبالش گشتم دیدم در مجموعه ای بنام " گپی با هم" منتشرش کرده ام. این شعر را با شما قسمت می کنم.
چه بود اگر
.
چه بود اگر
ویرانه ای نبود خانه پدری
و وسوسه های عشوه گر خاک من
که حریص ترین جهان را
بخود نمی خواند!؟
چه بود اگر
گنجینه ای نبود خاک مرا
چون باری بر گرده های من
و فریبکاری نبود
مغزهای متعفنی
که کلاه و عمامه لاپوشانیش می کرد
چه بود اگر
ویرانه ای نبود خانه پدری
و وسوسه هایی برای
تاخت
تاراج
تاراندن
آوارگی
و ترکتازی دیوانگانی که ویرانگی اقتدارشان می نمود
و میراثش
از نسلی به نسلی
چه بود اگر ویرانه ای نبود خانه پدری
و کابوسی که هماره بیداد می کند.
