هورا می کشیم
سرخوشانه مست
گذشتۀ خویش را
بی پروا
در اینکِ ما
چنگ وُ دندان وُ مات
حیرانی می شماریم با هم!
آشفته ترین پریشانِ
تاریخیم!
چونان آسیاب به نوبت
فاجعه می شماریم انبوه
انبوه!
فردا
آه
آری فردا
سوگواریِ ما آیا
کسی خواهد گریست!؟
