هورا می کشیم
سرخوشانه مست
گذشتۀ خویش را
بی پروا
در اینکِ ما
چنگ وُ دندان وُ مات
حیرانی می شماریم با هم!
آشفته ترین پریشانِ
تاریخیم!
چونان آسیاب به نوبت
فاجعه می شماریم انبوه
انبوه!
فردا
آه
آری فردا
سوگواریِ ما آیا
کسی خواهد گریست!؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر