شبهای رشت
بامدادِ دوباره ای ست
در آغوش بیداران!
خیابان آواز می افشاند
بر سنگفرش ازدحام انبوه
چونان ستارگانی بازیگوش
بر گردِ ماه.
شبهای رشت
رویای بیداری ست در گذر
هر گام دام می درد
اندوه نابگاهی که خواب برده است.
شبهای رشت
آواز دلشدن است در گوش شهر
هنگام
ماه رو می گیرد
در پرده ابریِ نمِ باران
آه بیتابیِ دستفروشی که بساط پهن کرده است
شبهای رشت
پریشانگیسوی تنهایی ست
که دل به خیابان داده است
گام به گام آرام
در ترنم گاه به گاهِ دوره گردی.
دلم چه تنگ است
یارانِ بیدار
در بیدارشبانِ رشت
وای شبهای رشت!.....شبهای رشت!...شبهای رشت!
شبهای رشت
بامدادِ دوباره ای ست
در آغوش بیداران!
خیابان آواز می افشاند
بر سنگفرش ازدحام انبوه
چونان ستارگانی بازیگوش
بر گردِ ماه.
.
شبهای رشت
رویای بیداری ست در گذر
هر گام دام می درد
اندوه نابگاهی که خواب برده است.
.
شبهای رشت
آواز دلشدن است در گوش شهر
هنگام
ماه رو می گیرد
در پرده ابریِ نمِ باران
آه بیتابیِ دستفروشی که بساط پهن کرده است!
.
شبهای رشت
پریشانگیسوی تنهایی ست
که دل به خیابان داده است
گام به گام آرام
در ترنم گاه به گاهِ دوره گردی.
.
دلم چه تنگ است
یارانِ بیدار
در بیدارشبانِ رشت
شبهای رشت!.....شبهای رشت!...شبهای رشت!
بامدادِ دوباره ای ست
در آغوش بیداران!
خیابان آواز می افشاند
بر سنگفرش ازدحام انبوه
چونان ستارگانی بازیگوش
بر گردِ ماه.
.
شبهای رشت
رویای بیداری ست در گذر
هر گام دام می درد
اندوه نابگاهی که خواب برده است.
.
شبهای رشت
آواز دلشدن است در گوش شهر
هنگام
ماه رو می گیرد
در پرده ابریِ نمِ باران
آه بیتابیِ دستفروشی که بساط پهن کرده است!
.
شبهای رشت
پریشانگیسوی تنهایی ست
که دل به خیابان داده است
گام به گام آرام
در ترنم گاه به گاهِ دوره گردی.
.
دلم چه تنگ است
یارانِ بیدار
در بیدارشبانِ رشت
شبهای رشت!.....شبهای رشت!...شبهای رشت!
