وه چه افشان می کند
گیسوی شالی
باد!
می نشیند سبزِ رُستن برنگاهم مست
بی کران تا بی کران آغوش شالیزار.
رقص گنجشک
شاد!
ترس می بازد مترسک
در هجومِ هرچه باداباد
فوج فوج مستِ بازیگوش
چون عروسانی خرامان.
گاه بر لب آه
ماتِ آواز خموشِ مست شالیزار
فاتحی از دور
داسَکی بسته کمر
آرام
چون خدای این همه آباد
می گشاید دست
می خرامد رام شالیکار
.
آه
من
چه
دل
تنگم!
.
2015
****
ای دادِ وطن، وطن سیاهپوشان است / خونبارش ِ ماتم سیاووشــــــان است
برخیزیم و آتشی بگیرانیم باز / کاین خاک زخشم آرشان جوشان است
2
با اندوهی از دستگیری، تجاوز و قتل و سوزاندن ترانه موسوی یکی از هزاران پرپرشده وطن زمزمه ای کردم و ناتمام ماند:
بخوان با من وطن خونین وطن وای/چه آمد بر وطن خونین وطن وای
به زندانند فرزندان ایران/سرِ دارند خونین پیرهن وای
ترانه سوگ وطن شد وطن سیاه بتن/نهاد بر دل ما داغ بی پناه وطن
چنین که خاک فرو خورده بغض مام وطن/ دریغ وطن خون سرای زار وطن
سرود خشم بخوان روزگار بر هم زن/ زشوم آیه ی جهل سوگوار کار وطن
ترانه حرمت خاک و خدا و میهن آی/بگیر داد وطن از خرافه زار وطن
2013
3
چنان زداغ عزیران بخون نشسته فغانم/که اشک ریز ِ بهاران زسوگ سینه درانم
بر آتشم چو سپند سـرزنان و سینه زنان/مدد رسان که از این روزگار گریانم
هوار جان فکنم تا جهان بگیرانم/زآتشی که فتاد از غم عزیزانم
بخوان برای من آواز دیلمانی یار/که جان بسوزد از این آتشانه در جانم
چه غمگنانه سیه روزگار آرم تاب/هنوز داغ بخون خفته سینه سرخانم
تو ای رفیق و هم آوای روزگار غریب/پیاله ای برسان، خون چکد زچشمانم
25 سپتامبر2009
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر