هم او که می گذرد زآتش، عاشقانه منم - گیل آوایی

یکشنبه ۱۸ اسفند ۱۳۹۲ - ۹ مارس ۲۰۱۴

هم او که می گذرد زآتش، عاشقانه منم

هم او که عاشقِ عشق است بی بهانه منم

زلالِ جانِ سبویم، به نغمه زخمۀ تار

نوای شورم وُ جانسوزِ دل شبانه منم

زدادِ من شکند شب سکوتِ هر بیداد

چو باده مستیِ مستانِ دلبرانه منم

خموشم ار نشود واژه از لبم جاری

بسان شب به سکوتِ غم آشیانه منم

بسان شالیِ سبزم نشسته بر پرِ باد

کرشمه شور بهاری زمین و دانه منم

هزار حرفم اگر گوش دل سپاری جان

نه هیچ پوچِ هیاهو، برون زمانه منم

چو خُم به خلوت خود نغمه می کنم آغاز

سکوتِ سُکرِ نهفته درون، خُمانه منم

شرارِ جانِ سبو می شوم اگر دانی

چو شوردشت، شر وُ شورِ هرترانه منم

زچشم دل بنگر دلبرانه دلشدنم

وگرنه حسرت هر واژه عاشقانه منم