وطن
گیل آوایی
خرداد1390
اندوه همه ی جهان
به کوله ی هر روزه بر دوش
بیراهه ی هزار فاجعه پیش ِ رو
اندازه ی یک گربه از این جهان
عشق من است
ملوس وُ لوس وُ هماره از پی تاخت،آه می کشد
خزر رو می شوید، پا در خلیج فارس
اشک شوق ِ همه ی نیاکان من است
موج افشان ِ اینهمه آب خیزان
پیر سپیدموی
گواه ماندگاری ماست
آی
وطن
چه بیتابانه می خواهمت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر