سکوت
گیل آوایی
یکشنبه شب 16 مه 2010
خانه نسیم با نسیم که بی حال خواب رفته بود
به فاصله ی یک نگاه
خواب رفته است
سکوت
به نفسهای رام ِ آرام ِ او
ساز یک هیاهو کوک می کند
پنجره ای
تا عمق خاکستری غروب
خیال می گیراند
دل واپسی بیهوده ای بود!
چه خوب!
نشسته ام به دو تصویر
یک سو
نسیم نفس می رماند رام،
یک سو
خیال ِ پا به گریز
دل به دلش نیست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر