یک اشاره
پیوند یک جنبش با رهبری اش از برآوردن ناگفتنی ها و مواضع ناگرفته یا ناگرفتنی، خود را می نمایاند. جنبش کنونی ِ در پیوند با آقایان موسوی و کروبی از پتانسیل و توانمندی برآوردن بسیاری از خواسته ها یا آماجهای خود برخودار است اما در چنبره ی دو گره ی درونی دست و پا می زند
نخست: خصیصه یا توهم/منش مصلحت جویانه و بینابینی آقایان موسوی و کروبی سایه ی تیره ای به کل این حرکت انداخته است که آن را از کارایی بایسته اش که توانایی ای بسیار فراتر از آن را داراست، باز می دارد
دوم: شرایط قلندرمنشانه ی حکومت اسلامی و لمپنرهبران آن از خامنه ای گرفته تا فرماندهان بالادست سپاه، ایجاب می کند که فکر جمعی حاکم بر جنبش سبز، گامهایی تهاجمی تر و فراتر از آنچه که همراهان موسوم به رهبران جنبش سبز یعنی آقایان موسوی و کروبی اعلام می کنند، بردارد.
یکی از روشن ترین و حتی ساده ترین گامها، تامین آزادی عمل و امکان اتخاذ مواضع پیشروانه برای چهره های مشخص رهبری در جنبش و آزادی زندانیان سیاسی است. جنبشی که نتواند آزادی عمل ِرهبران و رهایی اسیرانش را فراهم و تضمین کند، نمی تواند از درونمایه آزادیبخش برای سرزمین خود برخوردار باشد
جنبشی که می تواند کل حاکمیت را نادیده بگیرد و بصورت میلیونی و فراگیر به میدان آید، ظرفیت تامین آزادی عمل برای رهبران خود و توانایی آزاد کردن اسیران جنبش را دارد. کوتاهی از چنین گامهای اولیه و اساسی در مقطع کنونی، سرکوب بیشتر، سازمانیافتگی بیشتر نیروی سرکوب و گریز حکومت نامشروع اسلامی از پریشانی گرفتار آمده اش را سبب می شود.
از این نگاه فکر جمعی حاکم برجنبش باید بتواند دو مورد یاد شده ی بالا را طرح و پیگیری نماید. تحصن در میادین شهرها با چنین خواسته ی روشنی دشوارتر از تظاهرات 25 بهمن نیست.
شمشیر برای سرکوب از رو بسته شده و آهیخته بر مردم ما کشیده می شود چرا در ماندن و تحصن هر روزه در میادین شهرها و پافشاری بر خواسته های مشخص شرایط عینی کنونی، کوتاهی می شود!
امروز فکر جمعی رهبری حرکت های اجتماعی را شکل می دهد و رهبران خود را می آفریند یا بدنبال خود می کشد.
تا زندانیان سیاسی آزاد نشوند
تا اقایان موسوی و کروبی آزادی عمل بطور کامل و بی کنترل حکومتی نداشته باشند، هر روز، روز 25 بهمن است
گیل آوایی
29بهمن 1389
گیل آوایی
29بهمن 1389
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر