جمعه ۲۳ فروردین ۱۳۹۲- ۱۲ آوریل ۲۰۱۳
دلِ بی دل شده ام ناله وُ فریاد شده است
ای دریغا که فغان از غمِ
بیداد شده است
محرمی نیست در این دشت
بلا، یار چه شد
سینه از آتش غم شعله
کشان داد شده است
همدمی نیست در این خیلِ
خموشان ای داد
گله ای می رود و گرگ
خداداد شده است
این چه خاکی ست بسر
ریخته این قوم عزا
هر که بینی خسکی در دل
میقاد شده است
هر نشانی که زعشق است
پلیدش دارند
آن که خود غرقۀ صد آیۀ
اضداد شده است
مرهمی نیست تو گویی همه
سرگردانند
جان به لب آدمی از
رهبرِ شیاد شده است
خاکِ عاشق، شده عاشق
کشِ عُشاق! دریغ
جوی خون جاری از آن
حاکم جلاد شده است
سر به خاکسترِ خود برده
ام از آتش و آه
وای از این دورۀ خون
خاک وطن باد شده است
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر