دستها را می گشایم مست
می روم بر ساحلی خاموش
می سراید موج موجِ زخمه دریاوار بر تارِ وجودم!
می شود آغوش دریا
یا که من
مستانه دریا را در آغوشم!
می شوم خشمی به دستی مُشت گه گاهی
می روم چون سایه با من
جای پایی رام
دنبال من است آرام
غرقِ دریای خیالِ خویش دریایم!
آه
دریایم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر