شراره های دلم
گیل آوایی
دسامبر2010
شراره های دلم را
به یادها پیوند داده ام
آبها
آینه ی جاری
بودن ِ یک کرانه ی بی انتها
تا یک دریا
پایکوبان به لج
موج وُ اوج وُ نامانا
دلم
کوله ی آوازهای سکوت وُ بند وُ پنجره
تا بیکران خیال
بال می زند
پَر وُ پرواز وُ یک خاوران فریاد
مشتها هنوز
آهیخته خشم
دار وُ دام وُ داغ می درانند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر