بیا که داد خود از روزگار بستانیم
بهار خود زدل بی بهار بستانیم
چنین اگر گذرد روزگار خونین دل
جهان زراه و ره بی قرار بستانیم
بیا زمین و زمان را فرو بریزانیم
نگردد ار به دل ما دمار بستانیم
گناه ماست اگر ابلهان سر کارند
بیا بیا که حکومت ز هار بستانیم
تو یار وُ همره رزم ِهماره، برپاخیز
که وقت رزمِ دگرشد شرار بستانیم
هوار جنگلی ِما شکوفه باران است
بیا وطن ز اهریمن نابکار بستانیم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر