پیوستن

یک نقطه تا کرانه
پریشان ِ طوفان نشسته ای
مات ِ هزار نقش ِ نگاهت

راهی دراز
می کشاندم
به خیال

هنوز
یک نقطه
مانده ام
آشفته
بی تاب
تا بوسه گاه دو مرز

تردید
تندر واره ای
به تکرار
آوار می شود

آه
اگر یکباره می سترد
از نقطه گاه ِ تردید ِ مات
تا بوسه گاه
یک آغوش
پیوستن
با
هم