چون راشِ جنگلِ انبوه دیلمان
گر مانده ام خموش وُ مات
گر زخم می زند به پیکر من
بیگانه خوی
خدایش تبر به دست،
هستم هنوز با همه بیدادِ ناروا
بر ریشه های خویش.
خورشید بوسه می زند
بر تارکِ بلندِ من از دورهای شرق.
مانا منم به سبزی وُ رُستن همیشه راه.
هرگز نبوده ام ز آیه وُ الله، بی رمق
هرگز نخفته ام به تباهیِ شب پرست
هرگز نخسته ام ز حیرتِ طوفانِ نا به گاه
من رسمِ خاک می برم زریشه به تاجِ بلند خویش
من کولۀ همه تاریخ در تنم
من راشِ جنگلم
در برگ برگِ من آواز سربدار
شور وُ شرارِ همرۀ یارانِ بی قرار
خصم ار سخن بزبان تبر، چه باک
چون رقصِ آتشم
آواز آفتاب
در رزم وُ کارزار
هستم هنوز
سبز وُ ستبر وُ سرافرازِ این دیار.
میراث ماندگار
راش (Fagus Orientalis) درختی است که در جنگلهای ایران موجود می‌باشد، چوب آن برای ساختمان منازل روستایی استعمال می‌شود. این درخت از ۶۵۰ تا ۲۰۰۰ گزی در جنگلهای مرطوب آستارا، دیلمان، کلارستان، نور، کجور دیده می‌شود.> ویکیپدیا
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر