برنامه دیگری از بازآفرینی و بازشناساندن ادبیات گیلکی، خوانش یک غزل گیلکی

ویدئو کلیپ غزل گیلکی با چشم اندازهایی از طبیعت گیلان

سوگند

این شعر نیز از میان کارهای پیشترها پیدا کرده ام و با شما قسمت می کنم

سوگند
16 فوریه 2000

به " زندانی "
که دل در ماتم اوست
به دلداری
که جان در آتش افروخت
به گلهایی
که بی گه گشت پرپر
به خاک عاشقی کز شب نرسته است
به دنیای قشنگ مهر ورزان
به خاک پر شکوه لاله ورزان
به آن مادر که در روز ملاقات
شنیده تیرباران گشته فرزند
به تابستان خون و اشک و ماتم
به دشت خاوران و یاد یاران
خورم سوگند با خشمی فراوان
که گیرم انتقام خون یاران

کنم فردای میهن را بهاران

.

گیلکی کوچی هسا شعر

هاتو کی سی یا ابرانا فان دری

آسمانه تی تی وارانه جا

چی تاسیانه!

..

بیجار زالاش باورده

آخ کی ایتا آیاز

بهارا دپرکانه

جه آ فوقوسان(1)!

1- فوقوسان = کابوس

ایتا خیلی قدیمی " هاسا شعران "

خواب بیدِم کی ترا دونبالا گودم ماچی بدم تی لیسکه رو یا
تا تی پاچک فاره سِم
تورشا گودی تی رنگه رو یا
می دوما جیگا بدام
دور دوره شر چوما بودوختم
کی بایی
تی گولی پوستام بیگیری
ده نیدینم تی سی یا مو یا
آن قدر سرما می یان
دیفاره کش خوشکه چوبا بُوم
کی می دس چوپور نامو
شیب بزنم

تا تو بفامی کرا من فان دره مه هانده تی سویا

ادامه>>>

گیلکی چاردانه

تی چوما فاندرم گم راز بسیار
تی دستانا گیرم با ناز بسیار
خوشادمه ترا با ارسو بیتاب

چومه ارسویا دیل به ساز بسیار

.

راهی تازه باید

گرده های شلاق
صلیب کشان کدام رسالتیست
که خدا
چهره از نقاب کشید باز
آیه
آیه

راه بی سوار
سوگوار کدام حادثه باخته ایست
که خاک سیرایی اش نیست
نه
نیست زین همه شیفته جان

ادامه>>>

ویدئوکلیپی از عکسهای گیلان همراه با غزلی گیلکی از خودم بنام سرکشم

ویدئو کلیپی از عکسهای گیلان همراه با غزلی گیلکی از خودم بنام سرکشم

درصورت پخش نشدن ویدئو کلیپ در بالا، همینجا.کلیک.کنید
.

دریای در خلسه مست

یکی از قصه های دلنشین مادربزرگ قصه ی عشق ماهیگیر به دختر دریایی بود و سرنوشتی که او را به زندگی رویایی کشانده بود اما هیچوقت تا به آخر ندانستیم که چه گذشت! امروز دریای در خلسه مست ِ من، رام و آرامی اش، به خیال کشاند مرا و قصه مادر بزرگ را از حافظه ی دور بیرون کشید. در طول ساحل می رفتم و مرور می کردم. قند در دلم با تداعی حال و هوای سالهای کودکی آب می شد!

ادامه>>>

هستیم ما

جاریْ رود
در مرگلاخ حادثه
پیوسته جاری
روانیم

بجان آمده گزمگانند
در گلوگاه آفتاب

آوازخوان وپرخروش
ماییم ما
با یک سرزمین خاورانْْ سبز

.

انتظار

دست می گشایی سینه باز
دلداده
میانه ی کوه واره دلتنگی
دلگیر
آهی وُ
خیال می کنی ساز

آبی ِ تا بی نهایت نگاه
آه می شماری
شوق وُ شور وُ ماجرا
می چزاند
پروازباخته
انتظار
.

می دیل تنگه

آویرا بوسته نیــــــــــگاره می دیل هاچین تنگه
می ماره موشته پــــــلاره می دیل هاچین تنگه
زالاش بـــــــاورده کرا ناجه ناجه غوربته مئن
می ماره کتله صـــــــداره می دیل هاچین تنگه
می دیل خایه دکفم پابرانده باغه می یــــــــــان
ایموشته ســــــــیروکواره می دیل هاچین تنگه
بایید میداد فاره سید تا نوبوستمه خــــــالی آب
کی دازو واشـــو گوماره می دیل هاچین تنگه
ده لاب تــــورابو زنم می سرا به چوبو چکال
می مچه قورسه نـــاویره می دیل هاچین تنگه
شبانا ساحیـــله کش پاک مثاله واشکسه لوتکا
شبانا مالا صـــــــــدا ره می دیل هاچین تنگه
چره مرا واکفی تا دینی کونم فریـــــــــــــــاد
می رشته پورده بوساره می دیل هاچین تنگه
گیل آوایه واسوخستن نشا بوبو پیـــــــله لات
می قرماقو می روباره می دیل هاچین تنگه!

دو پاره شعر

بنشینیم و خاطره بار کنیم
تو بگو
خاک و خشم و خاوران

و من
داد و دار و دربدری
که گر به بار ننشیند
ماییم و گردش ناروا

بگرد
تا
بگردیم

......

راز کدام خشم خدایان است
کاینگونه داغ می شویم
ما
که ازمعبد هیچ خدایی
نگذشتیم
.

بغضواره

برای جانباختگان فاجعه ی موسوم به قتلهای زنجیره ای


آفتاب بر نیاورد هنوز
نور خیزان ِ هیچ بامدادی

داغ کشانیم
پیکرداغ

دار
ریشخندیست
بودن نبودن

گزمگان آیه و تزویر
جار می زنند
نعره نعره نعره
مشتهای سوگوار
خشم می انباند

آه که تو رفتی وُ انتظار هنوز
کمینراه ِ بی غبار می پاید

چشم
طوفانیست
نیاسوده از اندوهی که مانده زتو
و بغض می شمارم
نجوا
نجوا
از آن تابستان خون
تا هزار ضجه ی این تابستان
که ترا به نگاه خویش سپردم
تا بی کران آن سوی روزگار که بشایدت

و اینک ِ التهاب
پیوندیست
آویز ِ لحظه ها
وقتی
بیافشاند آفتاب
نورخیزانی
که تو سروده بودی.

دو شعر تازه

1

سر بر هیچ آسمانی
نمی سایم
و پا
بر هیچ زمینی کوبیدن

داغ ِ اینهمه داغ!
جز خشم وُ
فریاد !؟

آه
گرفته چنان دل

ادامه>>>

چند پاره شعر

6

گستره ی آبی
وسوسه ای بازیگوش
بال می کشد سمج

خیال می کاود سیاهی بی امان
روزگار غم انگیزیست
تردیدهای لج

7

کرانه ای بی انتها
وسوسه می جنباند
پوم تاک انتظار

باد و ابر آرام و رام
غنج می رود دل
طوفان یک دریا هوار

ادامه>>>

ایران، ایران ِ ماست

بر ما

صلیب فقر
یکسان کشیده اند

هر فاجعه
که گذر کرد زخاک ما
باری
ترا
مرا

همه را داغ داغ کرد

ادامه>>>

وقاحت چاقوکشی رئیس جمهور یا رئیس جمهور چاقوکش!

نوشتاری تازه از این قلم که برای خواندن آن همینجا کلیک نمایید.
.
.

یک یاداشت

داشتم در بایگانی کارهای نیمه تمامم می گشتم که به یک یاداشت برخوردم و با اسم " جهاندار " در بایگانی ام مانده بود. بازش کردم و دیدم که یکی از آن فریادهای من است. ناتمام مانده بود و ننوشتم اش تا این لحظه که دوباره بازش کرده ام و به همانصورت در اینجا می آورم:

" جهاندار "


علیزاده با " نی نوا " یش مرا در خلوتی که کرده ام یاری می دهد و سی سال جنایت و تاراج را با هر زیر و بم نوایش پی می گیرم.
بی آنکه در حال و هوای دلتنگی خاک و دیار و یاران باشم، به خاطره ای کشیده می شوم که تازه یکی از یاران در زنجیر بصورت مشروط ازاد شده بود. دبیری که از سر کلاس دستگیر شده بود و به اوین برده شده بود.
آزادی اش مشروط بود و معرفی هفتگی داشت، اینکه هر هفته می بایست به یکی از محلهای سربازان صاحب زمان می رفت و جنایتشان گواهی می داد. و در چنان بگیر و ببند دهه شصت، قرار دیداری ضروری آمد. شبی بود و هوای بارانی گیلان. ماشینی دست و پاشد و قرار هم برقرار.

ادامه>>>

رباعی 2

با هر نفسی نـــــــــام ترا می خوانم
با حال و هوای سبزه ها می خوانم
در جان منی تو با منی همچو بـــهار

آواز بهارم چو تـــــــــــرا می خوانم

....

بنگر زتو من همچو بــــــــهاران سبزم
در جنگل گیسوی تو بـــــــــاران سبزم
سبزم زتو من، تا که شدم عاشق مست

مستم زتو من، چو سبزه زاران سبزم

.

رباعی

غمواژه خاک ما فراوان است وای
داغ دل ما بـَر زهزاران است وای
هرجای وطن سوگ سیاووشان وای
فریاد زخاوران هَزاران است وای

....

سبز است بهار و رزم جانان یاران
سرخ است وطن ز خون یاران یاران
برخیز وطن ز زخم این اهرمنان
می خواندمان چو سر بداران یاران

.

7......

یورش گردبادانه ی کدام وسوسه بود
خرمن آرام و رام
به آتش نشستن
که
دود ِ داغ ِ اینهمه بی قراری
درپیچ و تاب ِ انبوه
دیوانگی می کارد
دیوانه وار
هوار

6......

دست بردار که دار

بودن

و نبودن

بودن باختگانند

به تماشا!

....

داد از بیداد!

خودکرده را چه تدبیری!؟

هستم

هنوز پیدا نشده ام
کجایم!؟ نمی دانم!
ولی می دانم
هستم

لج

مرگ می شمارم
تا بخواهی
خیال می بافم
نسل از پی نسل

من
قاموس آزادی
به هزار سخن سروده ام
یک به یک
هوار هزاره های جهان پُرکُن

ادامه>>>

شاخکهای حسی

داستان شاخکهای حسی با فورمات پی دی اف که کتاب آن در سال 2007 منتشر شده است، برای دوستان در پیوند زیر نیز بطور کامل گذشته شده که در صورت تمایل برای خواندن یا پیاده کردن آن همینجا کلیک کنید

دعوا

شریف دست تو جیبش نکرده، احمد مثل گربه ای که ترسونده باشنش، از جا می پره. بهرام چارپایه رو بلند می کنه. سد علی با وحشت شروع میکنه به داد زدن:

- یا زهرا یا حسین ...
شراره با چادر مادرش پا برهنه تا وسطای کوچه می دوه، با گریه داد میزنه:
- داداش...داش.... مامان غش کرده تو حیاط....
شاه غلوم به سر کوچه نرسیده هوار می کشه:
- بی انصافا یه آجان خبر کنید چرا هیشکی تکون نمی خوره...
علی گدا که نون نذری رو داره سق می زنه، پچ پچ کنون میگه:

ادامه>>>

براستی تعفن فرهنگ قهقرایی حکومت اسلامی تا کجا باید باشد که مردمی به دفاع از اخلاق و فرهنگ و زندگی انسانی خویش بر خیزند!؟

انتشارنوشتاری تازه که برای خواندن آن همینجا کلیک کنید

روزبارانی

روزبارانی

ساحل خموش و من و دریا

خاطره شمردیم به موج

پرنده ای

پرکشید و گفت:

امروز یادتان باشد

آی مَردُم

با هر فریادی که بر آوردی
با تو بودم
به هر بیراهه که رفتی و راه از چاه
گفتمت و سرودمت
رفتی به بیراهه و بودم با تو
به هر گام
و مشتت اگر که بود
حتی به نابگاهی
به نابجایی
و فریبی
که سیاهی لشکرش بودی و
شدی و
بودم و شدم با تو
و نالیدم بغض آلودفقر هماره ات را با تو>>>

ادامه>>>

هوار

نُت ِ بی انقطاع ِ دربدری
سوز ِ ساز ِ خلوت ِ اندوهبار
هوار ِهماره ی با هر آه
یک مشت
یک خشم
از دهان هزاران خونین دهان
داغ و سوگ و سوز و درد
تکرار می کند

نُتی پیدا و گم
گم شدگی کابوس وار ناروا
آه
برای کدام آواز درد
همآوایی
مانده هنوز بجوییم

جویباران ِجاری ِ دریا نشین
طوفان خویش
دریا وار
در خود
واگویا می کنند

وقت است
های
وقت است
سر ریز شدن

ساحل
از سکوت و
سکون و
انتظار
بجان
آمده است

عاصی

عاصی ام
عاصی از این همره ِ بی همراهی
گفتمان بی حرف
حرفهایی که پر از بی حرفیست
دلم از خنده ی بی روح گرفت

آه
مردم از رفتن بر جا ماندن
رفتن هیچکسی نیست بجز افسردن
گفتن هیچ کلامی نکند رازی فاش
همه مرموز
همه
رازمدار بی راز

وای
ای هم نفسان
نفسی

مردم ازاین تکرار

ایتا گیلکی غزل

بئ تو شب قاقا بمه دایم ستاره ایشمارم
مئ پیالا پورو خالئ دانه دانه ایشمارم

ایشمارم روز و شبا بئ تو کرامستو خراب
مئ دیله زخمانه مالا پاره پاره ایشمارم

اشکه جا هیستا بمه یاور دیهه مستئ مرا

اشکانا مئ دیمه سر با آهو زاره ایشمارم

ادامه>>>

داستان گیلکی

یک داستان گیلکی به نام " پیره زناکه خانه انجیل دار " را در اینجابخوانید

هفت غزل گیلکی

هفت غزل گیلکی با صدای خودم در اینجابشنوید

تحلیلی بر کشتار اهل قلم و روند تکوینی ترور و سرکوب در حاکمیت سیاه اسلامی ایران - گیل آوایی

 این مقاله را در تاریخ 3 آبان ماه1387 در وبلاگم منتشر کردم اما دنبال یکی از کارهایم می گشتم و به آن برخوردم و فکر کردم شاید بد نباشد دوباره آن را در اینجا بیاورم.

تحلیلی بر کشتار اهل قلم و روند تکوینی ترور و سرکوب در حاکمیت سیاه اسلامی ایران

 گیل آوایی

23اکتبر 2007

از زمانیکه حکومت جهل و جنون اسلامی دست به ترور رهبران ترکمن زد و کشتار دهشتناک کردستان را راه انداخت و حتی وزیر بهداشت و درمان کابینه بازرگان را به آن صورت فجیعانه ترور نمود، ترور و حذف مخالف در پهنه سیاسی/اجتماعی ایران اسلام زده، یکی از پایه های اساسی در مسیر  ماندگاری اش در قدرت شد.

و تاکنون از کشتار زندانیان سیاسی، قتلهای زنجیره ای، آدم رباییها و ترور رهبران و شخصیتهای منفرد سیاسی و توطئه قتل نویسندگان فراوان شنیده و خوانده و خون گریه کرده ایم.

بسیارانی در این رابطه نوشته اند و فریادها برآورده اند. و نیز بوده اند و هستند جانباختگانی که ناشناخته مانده اند و در امواج سرکوب و فتل و ترور و کشتار حکومت جنایت و جهل حماسه ها آفریدند  و نامی از آنان نیست. ( اگرچه نام آشنایان فرهیخته نماد و سمبل جنایت رفته بر مردم و سرزمین ماست)

در این نوشتار بر آن نیستم که به زندگی جانباختگان شناخته شده یا ناشناخته ( گمنام ) بپردازم و شمایی از نقش و جایگاهشان در پهنه سیاسی، ادبی و علمی ایران، به دست دهم.

هدفم از پرداختن به این نوشتار جستاری در چند و چون غلتیدن جانیان اسلامی حاکم در مسیر و شیوه ناانسانی کشتار و سرکوب ازاد اندیشان و آزادی خواهان است و نیز کنکاشی در دلیل یا دلایل گزینش خط  جنایتکارانه در حذف نیروهای فرهیخته جامعه ما، آن هم بصورتی مالیخولیایی و دهشتناک  می باشد.

برای باز کردن این مسئله شاید بد نباشد به ساختار فکری و فرهنگی و بینش رهبران حکومت اسلامی و معیارها و اساس تصمیم گیریهای شان برای رهایی از اعتراض و خیزشهای اجتماعی و سیاسی بپردازیم.

در اینکه حکومت اسلامی با یکی از قشری ترین و وامانده ترین تفکر و فرهنگ اسلامی/ سیاسی، قدرت را در دست گرفت، تردیدی نیست. اما برای حفظ قدرت از یک سو و رو برو شدن با معضلات فرهنگی و اجتماعی و سیاسی همواره با دو انتخاب روبرو بوده است:

- یا به نیازهای ضروری جامعه انسانی امروز ایران پاسخ دهد

- یا بدیلی برای ساختار جامعه مطرح نماید که به موازات آن با غیر از آن مقابله نماید که باسرکوب و جنایت به هر شکل ممکن ناتوانی خویش و دینش را لاپوشانی کند.

در مورد انتخاب اول بی هیچ تردیدی بنابه تفکر و ماهیت ایدئولوژیک و جهان بینی بغایت عقب افتاده حکومت اسلامی، نه تنها قادر به حل معضلات و پاسخگویی نیازهای جامعه نبوده بلکه با ساختار آنچه که وجود داشته نیز ظرفیت کنار آمدن و پذیرش واقعیتها رانداشت.

جهان بینی حاکمان اسلامی براستی در محدوده تفکر خرافه و جهل حوزوی و گذران سالهای طولانی در مغاک هجره ای و سر در لاک خرافه های هزاره گذشته، خلاصه  می شده است. و بر پایه همان بینش و باورها نیز نمادهایی از حکومت طالبانی را شاهد بوده ایم.

اگر حکومت اسلامی می توانست، گر چه تلاش زیادی هم نمود، که مناسبات از نوع طالبان را در ایران برقرار کند، بطور قطع به آن عمل می کرد. همانطور که طالبان در افغانستان با دست بریدن و سنگسار و برخوردهای وحشیانه از نوع مجازات هایی که مو بر تن ادمی راست می شود، امنیت مرگبار را در افغانستان عقب مانده برقرار کرده بود، حکومت اسلامی نیز همان برنامه و شیوه و سیاست کور را پیش می گرفت. تنها بازدارنده و حتی عامل شکست و عقب راندن چنین بینشی در حاکمیت اسلامی، مقاومت دلیرانه زنان و مردان و جانهای شیفته ایران بوده و هست.

حکومت اسلامی در بعد آزادیهای بیان، عقیده و احزاب سیاسی و برابری حقوق زنان و مردان و در یک کلام بنیانهای شناخته شده جامعه انسان امروز، به هیچ وجه توان کنار آمدن نداشت و از همان آغاز قدرت گیری نیز از در ستیز و سرکوب نیروهای سیاسی برآمد تا جاییکه حتی به کشتار کور و غیرانسانی زندانیان سیاسی  در بند نیز پرداخت.

اساس کشتار سیاه و خونبار و غیرانسانی در حکومت اسلامی، ناشی از محدودیت آن  دراندیشه و ناتوانی از یافتن راه حلهای منطقی بوده است.

حکومت اسلامی، در مورد جرم و مجرم و ازادی یا استبداد، تعبیر و قالبهای دینی و ناهمگون با زمان کنون داشته که وقتی در استفتاء ها و چاره جویی های حوزه ای و دینی، جستاری انجام می دهیم می بینیم که با بریدن دست و کور کردن و قصاص و شلاق و سنگسار منکر زندانی کردن و زندان داشتن در حاکمیت اسلامی می شود و از سوی دیگر وقتی در حیطه دانش و آگاهی و صنعت و تولید می رسیم، به چنان تعابیر و تفاسیر ابلهانه ای می رسیم که اصولا اندیشیدن به آن ناباورانه و مضحک بنظر می اید تا چه رسد به اینکه حاکمیت اسلامی بعنوان بدیل اسلامی در مقابل ساختار مدرن یا قابل قبول جامعه امروز بر گزیند و در پی پیاده کردن آن بر ایدکه از آن جمله انقلاب فرهنگی و اقتصاد اسلامی و تکیه بر نظر و رای و هدایت خلیفه وار ولایت فقیه کشیده شود.

شدت سرکوب و کشتار و حذف نیروهای بالنده و مترقی جامعه تناسب مستقیمی به روبرو شدن با مشکلات و معضلات متعدد سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی داشته است.

به همان شدتی که فشار بحرانها و چشم انداز وخیم تر شدن آن محسوس تر می شده، سرکوب و ترور و کشتار مخالفان و نیروهای جهت دهنده در جامعه، شدت می گرفته است.

سرکوب نیروها و احزاب و سازمانهای سیاسی و کشتارهای علنی و فاجعه بار دهه شصت، حکومت اسلامی را به روی آوردن به استبداد هرچه لجام گسیخته تر می کشاند تا جاییکه علیرغم نبود عینی و فعال و تعیین کننده احزاب و نیروهای سیاسی در جامعه و نیز سرکوبهای خونین سالهای 1360 به این سو، معضلات بغرنج تر و ناتوانی حکومت اسلامی ملموس تر و محرز تر می گردد.

درهر مرحله از وخامت اوضاع و ناتوانی  حکومت اسلامی در حل آنها، حاکمان اسلامی، هر صدا و حرکت حتی کوچک و منفرد و ناچیز مخالفی را بر نمی تابد. و بر همین اساس  به سرکوب و کشتار و حذف  فرهیختگان،نویسندگان و روزنامه نگاران روی می آورد.

بنابراین حکومت اسلامی همانطور که بیان شد بنا به ماهیت ایدئولوژیک و فرهنگ بغایت واپسگرا هیچ راهی جز سرکوب نمی یابد و در همان راستا نیز تاکنون حرکت کرده است.

از اینرو اگر بخواهیم فهرست وار به این مقوله بپردازیم:

- واپسگرایی و عدم انطباق با زمان کنون،

- ماهیت دینی و ناهمگون با تولید و صنعت و نمادهای مدرن حتی اشکال سرمایداری پس از فئودالیسم،

- ناتوانی در حل معضلات جامعه امروزین

از مشخصه های ذاتی حکومت دینی از جمله حکومت اسلامی است که ناتوانی خود را در پاسخگویی به نیازهای جامعه امروزین و حل معضلات جامعه از هر نظر، با جنایت و ترور و خفقان لاپوشانی می کند.

از دلِ پرداختن به بدیلی که غیرقابل اجرا و پیاده شدن در جامعه ای که مدرنیته را تجربه کرده و حقوق مدنی و شهروندی مناسب امروزین را می طلبد، و ناکامی منطقی و حتی طبیعی! با آمیزه ای از ناتوانی ماهیتی  در چنین برنامه ریزی ها، رسیدن به شرایط دهشتناک سرکوب و خفقان بیرون می آید.

از سرکوب و خفقان و استبداد رو به فزونی بنا به شدت گرفتن طبیعی نیازها و خواست ها و انتظارات جامعه که در پذیرش و تن دادن به بدیل مورد نظر حاکمیت مقاومت می کند،  باتلاقی ایجاد می گردد که کلیت حکومت اسلامی ناگزیر از فرو رفتن هر چه بیشتر در  ان است.

با چنین گذار تجربه کردنها و ناتوانی ها که بتناسب آن حماقت و بلاهت و خرافه جایگزین معیارهای بشدت مورد نیاز جامعه که همانا دانش و مدیریتی کارآمدو آگاه می شود، تا جاییکه حتی تکنوکراتهای سالهای آغازین و میانه نیز در روند مدیریتی حکومت اسلامی تاب نمی اورند، تنها انتخاب برای حاکمیت، سرکوب و تحمیل خفقان و اصرار بر تفکر مالیخولیایی خویش باقی می ماند.

احزاب و نیروهای سیاسی بنا به چند و چون موضع و شیوه برخورد با حاکمیت در نوبت سرکوب قرار می گیرند و مرحله به مرحه با توجه به همان ساختار ماهیتی و ایدئولوژیک دینی و نامنطبق با شرایط کنون، از خطر مبارزه و حضور این نیروها در چرخه سیاسی جامعه رهایی می یابد اما عدم حضور نیروها و احزاب سیاسی، خلائی را ایجاد می کند که روزنامه نگاران و نویسندگان و شاعران و هنرمندان به ناگزیر در مسیر پر شدن خلا فوق، واقع شده و کاربردٍ احزاب سیاسی را می یابند.

حکومت اسلامی ناتوان در حل معضلات و مصّر در تحمیل بدیلهای موردنظرش، شیوه سرکوب احزاب را به نویسندگان و روزنامه نگاران و شخصیتهای منفرد و مستقل نیر می کشاند.

بنا براین حکومت اسلامی در دایره بسته ی تفکر مالیخولیایی و خرافه ای حرکت می کرده و براساس معیارها و تفکر و فرهنگ همان دایره قرار گرفت و مفری نداشت. از همین جاست که ریشه سرکوبها و قتلها و ترورها و آدم ربایی هاتا بدانجا کشیده می شود که هم اکنون گسترده تر شده و به مرز مردم عامه نیز کشانده شده است.

روند سرکوب از احزاب و نیروهای سیاسی به نویسندگان و روزنامه نگاران، از دانشجویان و زنان و معلمان به نمایندگان کارگری و هر صدای معترض در جامعه بسط یافته است.

با چنین روندی، منحنی نمایش حاکمیت اسلامی بر جامعه، سیر ناگزیرش را می یابد تا جاییکه حکومت اسلامی در کلیت خود به چنان مرحله قهقرایی و سیاه و جنایتکارانه می رسد که عملکرد آن باید بعنوان جنایت علیه بشریت شناخته شود.

گذار تکوینی دین سیاسی در حاکمیت، با آنچه که گفته شد و هنوز جنایتهای آن بصورتی دهشتناک تر جریان دارد، به مرحله ای رسیده است که کورتر از هر زمان دیگر و لجام گسیخته تر از هر مرحله از عمر نکبتبارش گلوی ازادی و پیکر زخمی جامعه ما را در چنگ سیاه و مرگبارش گرفته است.

زنده نگه داشتن نام و یاد و خاطر جانباختگان به نوبه خود اهمیت بسزایی دارد اما ریشه یابی پدیده شوم حکومت اسلامی و روند تکوینی جنایت و ترور و خفقان آن، موضوعی است که کمتر از بزرگداشت نام و یاد و خاطره جانباختگان نیست تا از این راه تلاشی بنیادین در جامعه شکل بگیرد که از تکرار تاریخی چنین نکبتبار، پیشگیری شود. بگونه ای که جامعه در مقابل هر حرکت حتی نمادین سرکوب، واکنشی در خور نشان دهد تا حریم انسانی و نمادهای ارزشمند آن از هر یورش و دستبردی مصون بماند.

آنچه که در گذر سالهای سیاه حکومت اسلامی از تیرباران های بی محاکمۀ عادلانۀ سردمدارانِ شاه تا بسته شدن روزنامه هایی از نوع آیندگان، صدای اعتراضی برنیامد و نوبت به بخشهای اساسی ای رسید که میدان ز دست میدان داران ربوده شد! دیگر کسی نمانده بود بر  این بیداد، اعتراض و دادخواهی کند.

به همان میزان که جانیان حاکم بر میهن ما دست به جنایتهای خونبار زدند و باید محاکمه شوند، افکار عمومی و وجدان بیدار جامعه ما نیز باید به نقد و انتقاد کشیده شود که به همان میزان مقصرند در دفاع کردن از آن ارزشهایی که فقدان آن، جامعه ما را به شوربختی جمکرانی و حکومت مالیخولیایی کشاند.

از همین نگاه خونخواهی ایرانیان و به محاکمه کشاندن حکومت اسلامی آمیخته به  افشاگری و هشدار و آگاهی دادن به جامعه  وظیفه ایست که همواره باید گامی همزمان و موازی با یادمانها و بزرگداشتهای یاران پرکشیده که ققنوس وار، عشق به زندگی و نور و روشنایی در سرزمین بلازده مان را، نمادی پایا و ماندگار داده اند، برداشته شود. گامی دادخواه و توانمند که بالندگی فردای میهنمان را از نسلی به نسلی دیگر رقم زند.

جنایتهای رفته بر مردم و سرزمین ما، از اوینهای گسترده در جای جای میهن تا خاورانهای همیشه دادخواه و بخون خفتگان فرهیخته ای که  دشنه آجین و شکنجه شده و بقتل رسیده اند، حلقه های زنجیره ای تکوینی از ناتوانی حکومت جنایتکار اسلامی در پاسخگویی به نیازهای شایسته و بایسته جامعه انسانی است که از نخستین کشتار در کردستان و نخستن ترور در ترکمن صحرا  آغاز و به آدم ربایی ها و قتلهای کور تا کنونی، کشیده شده است، می باشد که با جنایتهایی سیاه و لجام گسیخته لاپوشانی گردیده است. هیچ حلقه ای از این زنجیره به هردلیل و تفسیری، از هم جدا نیست و روندی تکوینی از جنایتهای حاکمیت الله بر سرزمین ماست. پیمان بستن با خود در پیشگیری از  تکرار چنین جنایتهایی، برزگداشت مسئولانه ای در یادمان و خاطر و جایگاه جانهای شیفته در خون تپیده است.

با چنین پیمانی یاد و خاطر همه یاران بخون خفته را گرامی بداریم.

در پایان فهرستی* از جانبختگان کارزار حکومت نکبتبار اسلامی را پیوست می کنم.

با مهر

گیل آوایی

اکتبر 2007

هلند

* برگرفته از:

http://www.iran-3.com/affiche.php?type=messages&id=946

اسامی بخشی از قربانیان قتل های زنجیره ای وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی در داخل کشور , ذاکری

منوچهر صانعی کارمندی که بر روی اسناد و مدارک بنیاد مستضعفان کار می کرده و فیروزه کلانتری، در 28 بهمن ماه 75 مفقود شدند و جسدشان در 3 اسفند در حالی که با 13 ضربه چاقو کشته شده بودند، کشف شد.

3-دکتر احمد نفضلی ، محقق و نویسنده ، در راه خانه خود مفقود شد. جنازه او روز بعد در حوالی تهران "کشف شد".جمجمعه اش شکست و استخوان های پا و دست وی از جا در آورده شده بود.

4- مهندس حسین برازنده، مفقود در مشهد. در تاریخ 16/10/73 جنازه او در نزدیکی زندان وکیل آباد کشف شد. او فردی مذهبی که تملق از سران رژیم را شرک آلود می دانست .

5- احمد میرعلائی در 2/8/74 به قتل رسید.

6- دکتر فلاح یزدی که در جلو چشمان فرزندانش به قتل رسید. او پزشک حسین علی منتظری بود.

7- استاد سعید سیرجانی، در سال 72 به جرم های مختلف از قبیل، ارتباط با سیا و خرید و فروش مواد مخدر دستگیر، و در 6/9/73 به دست سعید امامی کشته می شود.

8- معصومه مصدق،دختر دکتر غلامحسین مصدق،و نوه محمد مصدق .

9- ابراهیم زال زاده در تاریخ 5/12/75 ناپدید و در فروردین 76 به قتل رسید. سینه و پشت او را با 15 ضربه کارد، پاره پاره کرده بودند.

10- کشیش دیباج در مرداد 1373 در کرج. 11- کشیش میکائیلیان در کرج ، مرداد 1373. 12- کشیش هاپک هوسپیان ، در مرداد 1373 در کرج.

13- سیامک سنجری ، در 13 آبان 75 ، در سن 28 ساله گی و در آستانه جشن ازدواج ، کشته شد.

14- خانم برقعی در وزارت اطلاعات قم به قتل رسیده است. 15- علیان نجف آبادی ، در دی ماه 75 مفقود شده است. 16 - امیر غفوری ، در اسفند 75 مفقود شد. 17- سید محمود میدانی ، در فروردین 76 مفقود شد. 18- غفار حسینی در آبان 75 در اصفهان ربوده و کشته شد. 19و20- حمید حاجی زاده و فرزند 9 ساله اش در کرمان ربوده و کشته شدند.

21- حسین سرشار، خواننده اپرا ، به جرم دوستی با استاد سعید سیرجانی ، او را پس از دستگیری مورد شکنجه قرار دادند که براثر آن حافظه خود را از دست داد. وی را در آبادان رها کرده و توسط یک تصادف ساختگی به قتل رساندند.

22- محمد تقی زهتابی مورخ و زبان شناس در 9/10/1377 به قتل رسید. 23- شیخ محمد ضیایی، امام جمعه بندرعباس در 13/10/1377 به قتل رسید. 25- ماموستا رییعی ، امام جمعه کرمانشاه. 26- ماموستا فاروق ، امام جماعت در کرمانشاه. 27- کاظمی استاد دانشگاه. 28 - پیروز دوانی . 29- رستمی ، در همدان ربوده و کشته شد. 30- فاطمه قائم مقامی ، به دستور مستقیم فلاحیان کشته شده است. 31- زهرا افتخاری در 1 اسفند ماه سال 76 ربوده و سپس کشته شد. 32- ناصر سبحانی از شاگردان مفتی زاده. 33- قیدی از پرسنل نیروی هوایی جنازه او را که با 30 ضربه چاقو کشته شده بود در سعادت آباد پیدا کردند. 34- حسین فتاپور، آذر 78 ، در برابر خانه اش کشته شد. 35و36- فرزانه مقصود و خواهرزاده اش ، در اسفند 75 با ضربات چاقو کشته شدند. 37- عزت الله علی زاده ، او را "خودکشی" کردند.

38- خسرو قشقائی. پس از دریافت امان نامه از خمینی با تلاش رجبعلی ملایری که به روئيت هاشمی رفسنجانی و خامنه ای رسیده بود ، در حمام خانه رجبعلی ملایری توسط مصطفی کاظمی در شیراز به قتل رسید.

39- دکتر مجید شریف آبان سال 77. 40- داریوس فروهر، در آبان سال 77. 41- پروانه اسکندری فروهر در آبان سال 77 با 30 ضربه چاقو. 42 - محمد مختاری در آذر سال 77 به وسیله طناب خفه شد. 43- محمد جعفر پوینده در آذر سال 77 توسط طناب خفه شد.

44- شمس الدین امیر علایی ، هم کار مصدق و اولین سفیر ایران پس از انقلاب اسلامی در فرانسه ، در مرداد 73 در اثر تصادف ساختگی کشته شد.

45 و . 46 – مهندس کریم جلی و همسر او فاطمه اسلامی ، در 26 دیماه سال 77 در منزل خود به قتل رسیدند.

47 و 48 – جواد امامی ، کارشناس دادگستری و همسرش سونیا آل یاسین در 25 دیماه سال 77 د ر خانه خود کشته شدند. 49- زهره ایزدی ، دانشجوی پزشکی دانشگاه تهران ، در سال 73 کشته شد. 50- دکتر جمشید پرتوی ، متخصص بیماری های قلبی ، پزشک مخصوص احمد خمینی در 24 دیماه سال 77 در خانه خود به شکل مشکوکی به قتل رسید. 51- دکتر خاکسر در تهران به قتل رسانده شد. 52- محمد روانبخش ، کشیش ( با نام محمد باقر یوسفی گزارش شده ) در مرداد 73. 53- محمد نظری ، عضو حزب رنجبران در بندخان 12 دسامبر 92. 54- حسن شاه جمالی ( مسلمان مسیحی شده ) در مرداد 73. 55 - کریم نور علی ، وی را از ترکیه به ایران آوردند. 56- محمد بابائی ، در سقز به قتل رسید. 57- عبد الله باک ، 19 ژوئیه 95 در بوکان. 58- عثمان زورایی ، در سال 91 سردشت. 59- احمد فاطمی ، 12 اوت 92 در سر دشت . 61- محمد ناتوئی ، 12 ژانویه 95 در بازپان . 62- علی تالوره ، در ژوئن 92 مریوان . 63 بهروز تقی زاده ، 16 اوت 94 در ارومیه . 64- سراج الدین جاجوری ، 22 اوت 94 در ارومیه. 65- محمد سعید جادری ، 22 دسامبر 94 در کوی سانجاق . 66- جا کرده ، 1 آوریل 95 در باسرمه . 67 - عبدالکریم جلالی ، 21 مارس 96 در کوی سنجق . 68- سالار جلالی ، 1 سپتامبر 92 در نو سود . 69- محمد جلیل ، 21 سپتامبر 91 در پیرانشهر . 70- رفعت حسینی ، 8 دسامبر 97 در کوی سنجق . 71- الماس خدر ، 1 سپتامبر 91 در اشنویه. 72- محود رحمانی ، 2 ژوئن 92 در پیرانشهر . 73- اصغر رستمی ، 24 اوت 95 در ویلاز رستم .

ضمنآ نام دکتر کاظم سامی (وزير بهداری کابينه مهندس مهدی بازرگان) در اين ليست از قلم افتاده که نامبرده نيز در سال 67 به طرز فجيعی در مطب خود بوسيله آدمکشان رژيم به قتل رسيد.

1و2- منوچهر صانعی کارمندی که بر روی اسناد و مدارک بنیاد مستضعفان کار می کرده و فیروزه کلانتری، در 28 بهمن ماه 75 مفقود شدند و جسدشان در 3 اسفند در حالی که با 13 ضربه چاقو کشته شده بودند، کشف شد. 3-دکتر احمد نفضلی ، محقق و نویسنده ، در راه خانه خود مفقود شد. جنازه او روز بعد در حوالی تهران "کشف شد".جمجمعه اش شکست و استخوان های پا و دست وی از جا در آورده شده بود. 4- مهندس حسین برازنده، مفقود در مشهد. در تاریخ 16/10/73 جنازه او در نزدیکی زندان وکیل آباد کشف شد. او فردی مذهبی که تملق از سران رژیم را شرک آلود می دانست . 5- احمد میرعلائی در 2/8/74 به قتل رسید. 6- دکتر فلاح یزدی که در جلو چشمان فرزندانش به قتل رسید. او پزشک حسین علی منتظری بود. 7- استاد سعید سیرجانی، در سال 72 به جرم های مختلف از قبیل، ارتباط با سیا و خرید و فروش مواد مخدر دستگیر، و در 6/9/73 به دست سعید امامی کشته می شود. 8- معصومه مصدق،دختر دکتر غلامحسین مصدق،و نوه محمد مصدق . 9- ابراهیم زال زاده در تاریخ 5/12/75 ناپدید و در فروردین 76 به قتل رسید. سینه و پشت او را با 15 ضربه کارد، پاره پاره کرده بودند. 10- کشیش دیباج در مرداد 1373 در کرج. 11- کشیش میکائیلیان در کرج ، مرداد 1373. 12- کشیش هاپک هوسپیان ، در مرداد 1373 در کرج. 13- سیامک سنجری ، در 13 آبان 75 ، در سن 28 ساله گی و در آستانه جشن ازدواج ، کشته شد. 14- خانم برقعی در وزارت اطلاعات قم به قتل رسیده است. 15- علیان نجف آبادی ، در دی ماه 75 مفقود شده است. 16 - امیر غفوری ، در اسفند 75 مفقود شد. 17- سید محمود میدانی ، در فروردین 76 مفقود شد. 18- غفار حسینی در آبان 75 در اصفهان ربوده و کشته شد. 19و20- حمید حاجی زاده و فرزند 9 ساله اش در کرمان ربوده و کشته شدند. 21- حسین سرشار، خواننده اپرا ، به جرم دوستی با استاد سعید سیرجانی ، او را پس از دستگیری مورد شکنجه قرار دادند که براثر آن حافظه خود را از دست داد. وی را در آبادان رها کرده و توسط یک تصادف ساختگی به قتل رساندند. 22- محمد تقی زهتابی مورخ و زبان شناس در 9/10/1377 به قتل رسید. 23- شیخ محمد ضیایی، امام جمعه بندرعباس در 13/10/1377 به قتل رسید. 25- ماموستا رییعی ، امام جمعه کرمانشاه. 26- ماموستا فاروق ، امام جماعت در کرمانشاه. 27- کاظمی استاد دانشگاه. 28 - پیروز دوانی . 29- رستمی ، در همدان ربوده و کشته شد. 30- فاطمه قائم مقامی ، به دستور مستقیم فلاحیان کشته شده است. 31- زهرا افتخاری در 1 اسفند ماه سال 76 ربوده و سپس کشته شد. 32- ناصر سبحانی از شاگردان مفتی زاده. 33- قیدی از پرسنل نیروی هوایی جنازه او را که با 30 ضربه چاقو کشته شده بود در سعادت آباد پیدا کردند. 34- حسین فتاپور، آذر 78 ، در برابر خانه اش کشته شد. 35و36- فرزانه مقصود و خواهرزاده اش ، در اسفند 75 با ضربات چاقو کشته شدند. 37- عزت الله علی زاده ، او را "خودکشی" کردند. 38- خسرو قشقائی. پس از دریافت امان نامه از خمینی با تلاش رجبعلی ملایری که به روئيت هاشمی رفسنجانی و خامنه ای رسیده بود ، در حمام خانه رجبعلی ملایری توسط مصطفی کاظمی در شیراز به قتل رسید. 39- دکتر مجید شریف آبان سال 77. 40- داریوس فروهر، در آبان سال 77. 41- پروانه اسکندری فروهر در آبان سال 77 با 30 ضربه چاقو. 42 - محمد مختاری در آذر سال 77 به وسیله طناب خفه شد. 43- محمد جعفر پوینده در آذر سال 77 توسط طناب خفه شد. 44- شمس الدین امیر علایی ، هم کار مصدق و اولین سفیر ایران پس از انقلاب اسلامی در فرانسه ، در مرداد 73 در اثر تصادف ساختگی کشته شد. 45 و . 46 – مهندس کریم جلی و همسر او فاطمه اسلامی ، در 26 دیماه سال 77 در منزل خود به قتل رسیدند. 47 و 48 – جواد امامی ، کارشناس دادگستری و همسرش سونیا آل یاسین در 25 دیماه سال 77 د ر خانه خود کشته شدند. 49- زهره ایزدی ، دانشجوی پزشکی دانشگاه تهران ، در سال 73 کشته شد. 50- دکتر جمشید پرتوی ، متخصص بیماری های قلبی ، پزشک مخصوص احمد خمینی در 24 دیماه سال 77 در خانه خود به شکل مشکوکی به قتل رسید. 51- دکتر خاکسر در تهران به قتل رسانده شد. 52- محمد روانبخش ، کشیش ( با نام محمد باقر یوسفی گزارش شده ) در مرداد 73. 53- محمد نظری ، عضو حزب رنجبران در بندخان 12 دسامبر 92. 54- حسن شاه جمالی ( مسلمان مسیحی شده ) در مرداد 73. 55 - کریم نور علی ، وی را از ترکیه به ایران آوردند. 56- محمد بابائی ، در سقز به قتل رسید. 57- عبد الله باک ، 19 ژوئیه 95 در بوکان. 58- عثمان زورایی ، در سال 91 سردشت. 59- احمد فاطمی ، 12 اوت 92 در سر دشت . 61- محمد ناتوئی ، 12 ژانویه 95 در بازپان . 62- علی تالوره ، در ژوئن 92 مریوان . 63 بهروز تقی زاده ، 16 اوت 94 در ارومیه . 64- سراج الدین جاجوری ، 22 اوت 94 در ارومیه. 65- محمد سعید جادری ، 22 دسامبر 94 در کوی سانجاق . 66- جا کرده ، 1 آوریل 95 در باسرمه . 67 - عبدالکریم جلالی ، 21 مارس 96 در کوی سنجق . 68- سالار جلالی ، 1 سپتامبر 92 در نو سود . 69- محمد جلیل ، 21 سپتامبر 91 در پیرانشهر . 70- رفعت حسینی ، 8 دسامبر 97 در کوی سنجق . 71- الماس خدر ، 1 سپتامبر 91 در اشنویه. 72- محود رحمانی ، 2 ژوئن 92 در پیرانشهر . 73- اصغر رستمی ، 24 اوت 95 در ویلاز رستم . ضمنآ نام دکتر کاظم سامی (وزير بهداری کابينه مهندس مهدی بازرگان) در اين ليست از قلم افتاده که نامبرده نيز در سال 67 به طرز فجيعی در مطب خود بوسيله آدمکشان رژيم به قتل رسيد. (1) 1و2- منوچهر صانعی کارمندی که بر روی اسناد و مدارک بنیاد مستضعفان کار می کرده و فیروزه کلانتری، در 28 بهمن ماه 75 مفقود شدند و جسدشان در 3 اسفند در حالی که با 13 ضربه چاقو کشته شده بودند، کشف شد. 3-دکتر احمد نفضلی ، محقق و نویسنده ، در راه خانه خود مفقود شد. جنازه او روز بعد در حوالی تهران "کشف شد".جمجمعه اش شکست و استخوان های پا و دست وی از جا در آورده شده بود. 4- مهندس حسین برازنده، مفقود در مشهد. در تاریخ 16/10/73 جنازه او در نزدیکی زندان وکیل آباد کشف شد. او فردی مذهبی که تملق از سران رژیم را شرک آلود می دانست . 5- احمد میرعلائی در 2/8/74 به قتل رسید. 6- دکتر فلاح یزدی که در جلو چشمان فرزندانش به قتل رسید. او پزشک حسین علی منتظری بود. 7- استاد سعید سیرجانی، در سال 72 به جرم های مختلف از قبیل، ارتباط با سیا و خرید و فروش مواد مخدر دستگیر، و در 6/9/73 به دست سعید امامی کشته می شود. 8- معصومه مصدق،دختر دکتر غلامحسین مصدق،و نوه محمد مصدق . 9- ابراهیم زال زاده در تاریخ 5/12/75 ناپدید و در فروردین 76 به قتل رسید. سینه و پشت او را با 15 ضربه کارد، پاره پاره کرده بودند. 10- کشیش دیباج در مرداد 1373 در کرج. 11- کشیش میکائیلیان در کرج ، مرداد 1373. 12- کشیش هاپک هوسپیان ، در مرداد 1373 در کرج. 13- سیامک سنجری ، در 13 آبان 75 ، در سن 28 ساله گی و در آستانه جشن ازدواج ، کشته شد. 14- خانم برقعی در وزارت اطلاعات قم به قتل رسیده است. 15- علیان نجف آبادی ، در دی ماه 75 مفقود شده است. 16 - امیر غفوری ، در اسفند 75 مفقود شد. 17- سید محمود میدانی ، در فروردین 76 مفقود شد. 18- غفار حسینی در آبان 75 در اصفهان ربوده و کشته شد.

19و20- حمید حاجی زاده و فرزند 9 ساله اش در کرمان ربوده و کشته شدند. 21- حسین سرشار، خواننده اپرا ، به جرم دوستی با استاد سعید سیرجانی ، او را پس از دستگیری مورد شکنجه قرار دادند که براثر آن حافظه خود را از دست داد. وی را در آبادان رها کرده و توسط یک تصادف ساختگی به قتل رساندند. 22- محمد تقی زهتابی مورخ و زبان شناس در 9/10/1377 به قتل رسید. 23- شیخ محمد ضیایی، امام جمعه بندرعباس در 13/10/1377 به قتل رسید. 25- ماموستا رییعی ، امام جمعه کرمانشاه. 26- ماموستا فاروق ، امام جماعت در کرمانشاه. 27- کاظمی استاد دانشگاه. 28 - پیروز دوانی . 29- رستمی ، در همدان ربوده و کشته شد. 30- فاطمه قائم مقامی ، به دستور مستقیم فلاحیان کشته شده است. 31- زهرا افتخاری در 1 اسفند ماه سال 76 ربوده و سپس کشته شد. 32- ناصر سبحانی از شاگردان مفتی زاده. 33- قیدی از پرسنل نیروی هوایی جنازه او را که با 30 ضربه چاقو کشته شده بود در سعادت آباد پیدا کردند. 34- حسین فتاپور، آذر 78 ، در برابر خانه اش کشته شد. 35و36- فرزانه مقصود و خواهرزاده اش ، در اسفند 75 با ضربات چاقو کشته شدند. 37- عزت الله علی زاده ، او را "خودکشی" کردند. 38- خسرو قشقائی. پس از دریافت امان نامه از خمینی با تلاش رجبعلی ملایری که به روئيت هاشمی رفسنجانی و خامنه ای رسیده بود ، در حمام خانه رجبعلی ملایری توسط مصطفی کاظمی در شیراز به قتل رسید. 39- دکتر مجید شریف آبان سال 77. 40- داریوس فروهر، در آبان سال 77. 41- پروانه اسکندری فروهر در آبان سال 77 با 30 ضربه چاقو. 42 - محمد مختاری در آذر سال 77 به وسیله طناب خفه شد. 43- محمد جعفر پوینده در آذر سال 77 توسط طناب خفه شد. 44- شمس الدین امیر علایی ، هم کار مصدق و اولین سفیر ایران پس از انقلاب اسلامی در فرانسه ، در مرداد 73 در اثر تصادف ساختگی کشته شد. 45 و . 46 – مهندس کریم جلی و همسر او فاطمه اسلامی ، در 26 دیماه سال 77 در منزل خود به قتل رسیدند. 47 و 48 – جواد امامی ، کارشناس دادگستری و همسرش سونیا آل یاسین در 25 دیماه سال 77 د ر خانه خود کشته شدند. 49- زهره ایزدی ، دانشجوی پزشکی دانشگاه تهران ، در سال 73 کشته شد. 50- دکتر جمشید پرتوی ، متخصص بیماری های قلبی ، پزشک مخصوص احمد خمینی در 24 دیماه سال 77 در خانه خود به شکل مشکوکی به قتل رسید. 51- دکتر خاکسر در تهران به قتل رسانده شد. 52- محمد روانبخش ، کشیش ( با نام محمد باقر یوسفی گزارش شده ) در مرداد 73. 53- محمد نظری ، عضو حزب رنجبران در بندخان 12 دسامبر 92. 54- حسن شاه جمالی ( مسلمان مسیحی شده ) در مرداد 73. 55 - کریم نور علی ، وی را از ترکیه به ایران آوردند. 56- محمد بابائی ، در سقز به قتل رسید. 57- عبد الله باک ، 19 ژوئیه 95 در بوکان. 58- عثمان زورایی ، در سال 91 سردشت. 59- احمد فاطمی ، 12 اوت 92 در سر دشت . 61- محمد ناتوئی ، 12 ژانویه 95 در بازپان . 62- علی تالوره ، در ژوئن 92 مریوان . 63 بهروز تقی زاده ، 16 اوت 94 در ارومیه . 64- سراج الدین جاجوری ، 22 اوت 94 در ارومیه. 65- محمد سعید جادری ، 22 دسامبر 94 در کوی سانجاق . 66- جا کرده ، 1 آوریل 95 در باسرمه . 67 - عبدالکریم جلالی ، 21 مارس 96 در کوی سنجق . 68- سالار جلالی ، 1 سپتامبر 92 در نو سود . 69- محمد جلیل ، 21 سپتامبر 91 در پیرانشهر . 70- رفعت حسینی ، 8 دسامبر 97 در کوی سنجق . 71- الماس خدر ، 1 سپتامبر 91 در اشنویه. 72- محود رحمانی ، 2 ژوئن 92 در پیرانشهر . 73- اصغر رستمی ، 24 اوت 95 در ویلاز رستم . ضمنآ نام دکتر کاظم سامی (وزير بهداری کابينه مهندس مهدی بازرگان) در اين ليست از قلم افتاده که نامبرده نيز در سال 67 به طرز فجيعی در مطب خود بوسيله آدمکشان رژيم به قتل رسيد

انتشار نوشتار تازه ای از گیل آوایی

حکومت.اسلامی.حقوق.بشر.وآقای.امیرانتظام

.

6......

پیچ و تاب دلگیریست
لجبازی خیال
آه می شمارد
راه بی انتهای انتظار

کرانه ی محویست بی گذر

هیچ نسیمی سر این سامانش نیست

ادامه>>>

دو رباعی فارسی

اگر داغ رفیقان غم برآرد
مرا یاد رفیقان زنده دارد
تو گربا من هوای یار داری
بیابی تو زمانه غصه بارد

...

بنام سینه سرخ ِ کرده پرواز
و خاک خاوران ِ خفته صد راز
مرا عهدیست با آتش فروزان

برآرم من دمار از شب پرستان

دوتا گیلیکی چاردانه

وطن هرماله بئ یــــــاده تو نه سام
بیگیفتم از تئ دورئ پاک سره سام
آکه به شب بشه بایه خوروس خوان

بوشورم غم جه تو با چومه اشکان

….

نخوام هئ جا کرا ایران مئ جایه
غریبه جا آدم بئ جــــــا جیگا یه
دمردم بس بیدم بیــگانه آئ وائ

مئ دیل فریاده دیم بئ سر صدایه

.

واگویی یک شعر

آهاي
دختر آنسوي آبها
کدام آفتاب نشين
به کمين نشسته اي
کز شرار شرم کال
بگريزي

وقتي که ماه بيايد
ديواري نيست
يک دست
که بگشايي
نه ترديد خواهد بود
نه دزدانه نگاهي
همه چيز
عريان

مشت
راز رسوايي مي پوشاند
ماه
مشت مي گشايد
به بي پروايي ي هرچه باداباد
مي داني؟

نوشتار سیاسی

اساس حکومت اسلامی بر توهم و دروغ است. همه شان دروغ می گویند

ادامه>>>

..........5

خشم وُ
درد وُ
یک دشت آرزو

روزگار می کاریم
از دل ِ یک دنیا ناروایی

های
بودنمان را
پای می کوبیم به لج
چونان جنگلی سبز
پیوسته
انبوه
.

آمریکا و اروپا: حکومت اسلامی آری یا نه!؟

امریکااروپا:حکومت.اسلامی.آری.یانه!؟

.

خامُشانه

خامشانه
فریاد چیدن
بی صدا
سکوت
یک دشت گستره
برای اندیشیدن
دریغانه ی دیروزهای ماجرا سُرخیدن

بازجستن است
واکاوی رفته ی تا همین دم

ادامه>>>

داستان هزار خیال ( بخش نخست )

شاید هزاربار هواپیمایی را در ذهن اش تجسم کرده بود که بمب اش را به اشتباه بر روی تنها پل تخم مرغی محله اش انداخته بود.
انگار که هوایپمایی مثل اجل معلق از گرد آسمان رسیده باشد و هیچ جایی گیرش نیامده باشد الا همان پل تخم مرغی در آن گوشه پرت ناکجا آبادی که تیر غیب سراغش را گرفته باشد.پل تخم مرغی ای که هنوز یک پای آن مانند شبحی بر یک سوی رودخانه، دل آدمی را خالی می کرد. آجرهای صاف و مقاوم و سختش ردیف ردیف بر روی هم قرار داشتند که هر کدام به سه وجب دستش می رسید و از لابلای آنها درختچه های انجیر سر در آورده بودند.

ادامه>>>

عمامه به سر

عمامه بسر ریش و دهانت "را هم"*
بر کاسه ئ آن لیل و نهارت "را هم"*
بر روح تو بر روح امامت را هم
هر حکم تو و حکم خدایت را هم
تازئ شده ائ بقامت هم وطنئ

ادامه>>>

نامه ای از نیکاراگوآ ( طنز )

نامه ای آمد ز مردی ساندنیست
پرسشی بودش برایت خواندنیست
گفت: ایرانی چه کردی تا کنون؟
از زمانی کرده ای شاه را برون؟
پاسخش داد آن یکی از پشت بام

گشته است مللا خوران هفت پشتمان

ادامه>>>

بازی عشق

دامن کشان
ساقی می خواران
مست و گیسو افشان
از کنار یاران
می گریزد....

نه! امکان ندارد که بخواهم از تکرار این آهنگ خلاص شوم. از صبح زمزمه این آهنگ رهایم نمی کند. صورتم را هنوز خشک نکرده، خوش خوشانه زمزمه اش شروع شده است.
از پنجره که به بیرون نگاه می کنی انگار همه دلمردگی ها را در این هوا جمع کرده اند و من ِ بی حوصله از همه چیز، با این آسمان که چادر ابر بر خود کشیده، آوازم گرفته است.

ادامه>>>

وقت است

سخت سرانه سبز
ساز می شود راز

از یک مشت
تا یک جنگل هوار
آرزوهای برباد رفته می کارند کوچه های لج
باز
پایکوبان یک طوفان

در راه

.>

ادامه>>>

انتظار

نیامدی
نه
نیامدی
از پی اینهمه اشتیاق
آه که پوم تاک بیهوده ایست
این پا آن پا کردن

تردید
تندرواره ایست
به هر تیک تاک ثانیه ی انتظار

زمزمه تبعید

از تو
کوله ای خاطره
مشتی خاک
و دنیای حسرت
بردوش می کشم
باری اگر
ببینمت دوباره دمی
آه
نمی دانم
نه
نمی دانم
در پوم تاک اینهمه بی تابی
تاب می آورم!؟

.

نه دیگه

نه....
نه.....
نه ديگه
كس
به هوادارئ ما هم نمياد!
آره......
آره داش!
آخرِ ما رو ببين!
كه شديم غربتئ اينجا!
كارِ دنيا رو ببين!؟
توئ ايران كه نگو
واويلا!
آدم اونجاتو خونه اش غربتيه!

ادامه>>>

آری آری داد بزن

آری آری
داد بزن
داد!
سینه چاک کن
بیچاره جان
که نمئ اندیشئ
که نمی دانی
و نمئ خواهئ که بدانی
در سفره گشاد وطنت
نانکی از برای تو دریغ می دارند
و بر گرسنگانت
ترحمی >>>

ادامه>>>

خیانت

این روزها
با هرکه دوست می شوم
احساس می کنیم
آنقدر دوست بوده ایم
که دیگر وقت خیانت است

- چی!؟ شعره!؟
- آره!
- از کیه!؟- نصرت رحمانی
- نه!
- باور کن!
- یعنی چی وقت خیانت است! چرت گفته!
- چرا چرت گفته!
- آخه کی می گه خیانت درسته! این نصرت رحمانی هم!
- تا حالا نشده که یک نواختی و تکرار چنان دلتو بزنه که عاصی بشی! نشده یه تغییری، تحولی، دگرگونی ای بخوای ! چیزی که از حالت تکرار و مرداب گونه بودن که عاصی شده ای، درت بیاره! اینکه هرچی باشه الا اون تکرار و یکنواختی ای که خسته ات کرده!؟

ادامه>>>

آه اگر

دیوار کوتاه مان
از برای اینهمه حاشا نبود

ما
از برای ستیز نبودیم
جز
انکار نبایستنهای تلمبار
بر شانه های نازک باور

بودیم وُ
هستیم سخت سرانه
کرشمه ی
همیشه
زبانه
اشوی من

ادامه>>>

اینجا ایران است

اینجا
فرهادکشان است
خاک سیاووشان است
فرزندکشان است
خاوران است
ایران است
ایران خاوران
خاوران ایران
زندان آزاد
آزاد زندان است
اینجا فریادها

همسان است

ادامه>>>

گیلکی چاردانه

بوگو یارا کی تی یــــاری تی پیشکش

تی یاری با تی غمخواری تی پیشکش

نوا هرشب آمون با نــــــاز می خواب

کی آخوابو او بیــــــداری تی پیشکش

.

اندوه

در اندوه خودکشی دخترکی یازده ساله
که مرگ را به زندگی غم انگیزش ترجیح داد

آه اگر کور و کری بودم
بی خیال
که بود و نبود لقمه ای
آب از سر گذشته می نمود
دردی نبود این سان

ادامه>>>

..........4

ماه
یک آسمان آغوش گسترده بود

انتظارتاب نیاورد

ادامه>>>

..........3

دریا
آبستن
طوفان است!
وای
لمیده
مست
ساحل....

..........2

فریادها
سیلاب کشانند بر دوش
از گذر اینهمه فاجعه

بیهودگیست
پندارها
که گلوله
دهان بسته است

دارهاهوار هیچ خشمی انکار

ادامه>>>

................

چون گردبادی گریزان خیال
ایستا درختی
شبحواره
مست
منگ

ادامه>>>

اگر نباشی با من

هیچ برگی
بر شاخه ای نخواهد ماند
هیچ خشتی
بر خشتی
فصلی به فصلی
و انگیزه ای
که گامی
به راهی

نه!
هیچ اتفاقی نخواهد بود
روزگار و زندگی انتظار
اگر که
باشدت دریغی
و حسرتی مرا
که
نباشی با من

.

نشانی برای کسب آگاهی از آثار چاپ و منتشر شده

علاقمندانی که مایل به دریافت آگاهیهای بیشتر در مورد کتابهای من هستند بروی پیوند زیر کلیک کرده و با همان نشانی تماس بگیرند:

گروه.انتشارات.آزادایران.گیل.آوایی

با سپاس و مهر

گیل آوایی

چی گوفتان دری

بازام دیل کئ دیوانه بوستان دری
جه ناله کرا دیما شوستان دری
بازام کی خیاله مرا شون دری
مرا تاسیانی جا کوشتان دری
عجب روزیگاره! جوخوفتن نشا
جه دوری هاچین گورشابُو فان دری
بوبوستی کرا لاته بی جا جیگا
جمختی آخه تاسیانی چی خاندان دری
چره ولولا بوسته می جان دری
می سینا تی پا جیر دمختان دری
نی یه، نه، نی یه می وطن می جیگا
دمردم می رُو تو فکلاشتان دری
گیل آوایی تام توم بزن چومه زار

آویری، آویری، چی گوفتان دری

ما بئ پولان دربدر اینجا فتاده ایم‎ ‎

ما بئ پولان دربدر اینجا فتاده ایم
همراز فقر وهم نفس نانه پاره ایم
ما را کوپن بوعده خرمن نموده اند
ما آن حواله ایم که با شاخ مانده ایم
جا بهر ما به کارتن خالئ بزیر پل

ادامه>>>

استفتاء هسته ای

پیشگاه منارک حضرت آیت الله جیب عبا گشادتربادا

نظر به عبادات و اطاعات بی چرا زندگان و قبول دعاها در محضر باریتعالی، استدعا داریم حضرت ایت الله نظرشان را در مورد انرژی هسته ای اعلام نمایند تا مومنان در اطاعات و فرایض دینی اشکالات هسته ای و شرعیه نداشته باشند؟


فتوای حضرت آیت الله جیب عبا گشادتر بادا:

ادامه>>>l

راه حل

راه حل علمای اعلام و فقهای بلاد اسلامی:
در پی دعوت دولت جمکرانی و صاحب زمانی از علما اعلام و فقیهان عالیقدر بلاد اسلام و حوضه های علمیه برای حل مشکلات روز افرون ناشی از ضد انقلاب، راه حل زیر به دولت و برادران و خواهران قوای چند گانه از سوی علمای اعلام حوضه های علمیه ارائه شده است:

ادامه>>>

ان کس که ربود از همه کس نان و نوایی

ان کس که ربود از همه کس نان و نوایی
یا از سر تزویر بتن می کند عمامه عبایی
آن کس که همه عمر بجز مفت نخورده است
.

ادامه>>>

عصبانی

- چرا اینقدر عصبی هستی؟
- چرا نباشم؟
- خب خیلی چیزا هست که میتونه دلیل خوبی باشه که اینقدر عصبی نباشی
- مثلا
- باید خودت ببینی که چطور میتونی عصبی نباشی
- من دیدم که عصبی هستم
- چی دیدی؟
- همه چی! هر چی که بخوای
- مثلا
- ای بابا تو چرا حالیت نیست
...

ادامه>>>

جوخوفته داد - داستان گلیکی با برگردان فارسی -

آ داستان پیشکشه ماران و پئرانه تهئ دسته
مئ خاکه کئ ایتا دونیا عاطفه یو مهره مرا
زندگئ یا معنا ببخشده ولئ غارت بوبوستده یو
بئ پناه بمانستد. بوجور نیشینانه فریبکار و
بئ وطن سیاه روزگاره آشانا رقم بزه دارده.
ببه او روز کئ آمئ خاکه مئن همه چئ ایتا
اندازه قسمت ببه. تنگدستئ و بئ پناهئ
پاک چینا ببه.
گیل آوایئ

خیلئ زماته کئ نه خوزیمینه سر بیجاربکاشته داره یو نه خو خانه مٍن خوپایا درازا گود! یاده او روزان کئ دکفه مرداکه پاک تورابه! اونه دیل شواله کشه تومامه اونه جانا گورشا کونه!
وختئ ایشکوره برنجا دینه کئ زنائ تئ یانه مٍن اورشین کونه خو چومانا فوچینه چوبئ صوندوقا یاد آره کئ دومسیا برنج مورواریده مانستن چوما قاقا گودئ یو کیشکانه ره فوگودئ! بازین کولشکنا کئ خو کیشکانا خو دور جیما گوده بو ناز دایئ زناکه صدا تومامه جایا پورا گودئ کئ داد زه یئ:

ادامه>>>

لبخند و دار

خوابش گرفته بود. دیر وقت بود. مثل هر شب روبروی تلویزیون دراز کشید تا خوابش بگیرد. بلند می شود. بطرف اتاق خواب می رود. چشمهایش را نیمه باز نگه می دارد تا خواب از او نگریزد. لباسش را در می آورد. بروی تخت دراز می کشد. لحاف را با حالتی که دارد به خواب عمیق فرو می رود، برویش می کشد. چشمانش را می بندد

ادامه>>>

مُشتخشم

نمی شود گشاده دست باخته مُشتخشم
زراه بی گذر گذشت
به گاه مرگ آفتاب
تنیده گزمگاه ره به راهوار بستگان

به آه و ناله و دریغ
به پند و آیه
شب به شب نشستگان
چه باید ار بمانی پا به پای سنگ گشتگان

گذر زراه بی گذر
چنین!؟
ببین!
اگر که بایدت چو جاری روان به بودنی
هوار زندگی به زنده بودن است
وگر که لحظه ای، دمی
بیارزد از فسیل واره ماندگی
.

دو تاسیانه

1

گفتم امروز

بی خیال تو سرکنم

نگاهی در آنسوی آینه گفت:

خر خودتی!

...

2

خواب
که می گریزد
خیال
پای می کوبد!

.

کورسو

سياهئ شب چنان بود كه هيج جا را نمئ ديد. كورمال كورمال راه مئ رفت و گاه بئ آنكه بداند روئ چه چيزئ پا گذاشته است، آنچنان ليز مئ خورد كه با كله بزمين مئ افتاد و ناسزایئ نثار تاريكئ و شب ظلمانئ مئ كرد و بلند مئ شد.

ادامه>>

خواب دیدم

گویئ که شوق همه دنیا را در من جمع کرده اند. چنان بئ تاب و بئ قرار منتظر فرود هواپیما هستم که شلوغئ هائ دور و برم را حس نمئ کنم.
از پلکان هواپیما با سرعت پایین مئ روم. خاک وطن را به شوقئ بئ مثال مئ بوسم. حمید مرا بلند مئ کتد و با لبخند آمیخته به اشکئ است که مرا دلدارئ مئ دهد.
نمئ دانم چطور از ترمینال اتوبوسها سر در اوردم. حمید مئ خواهد شب را در تهران بماند که دادم در مئ آید:

ادامه>>>

پارادوکس

خیالت
پر پرواز

.

روزگار

گره ای هماره
.
آه
پارادوکیست
نه راه پیش

نه پس

.

مگر به خشمی، مگر به رزمی

کجا توانم
که سر گذارم
شب سیاهی
در این ره بی سوار حسرت

کجا توانم
فرو بشویم
ز روح زخمی
که دارها
سر ِ گذرها
چه داغها که بر نیارم
زبار اندوه رفته بر دار

ادامه>>>

بیگانه آشنایی چون من

تقریبا روزهائ پایانئ دوره زبان بود. آن روز چهارمین نفرئ بودم که مئ بایست درباره موضوعئ برائ همکلاسئ هایم، صحبت کنم.
برنامه به این ترتیب بود که هریک باختیار موضوعئ را بر مئ گزید و در نوبت خود آن را برائ همه کلاس باز مئ گفت.
تخته سیاه بزرگ و متحرکئ روئ دیوار کلاس نصب شده بود که کوچک و بزرگ مئ شد و نیز بتناسب قد هر نفرئ که مئ خواست بروئ آن بنویسد، مئ شد آن را بالا یا پایین برد. صندلئ ها در سه ضلع کلاس ردیف شده بود. یک ضلع خالئ را میز و صندلئ معلم پر کرده بود که معلم بروئ آن پشت به تخته سیاه و رو به کلاس مئ نشست.

ادامه>>>

بروی بلکن خانه ام در هلند یا مخفیگاهی درتهران!

حتمابخوانید

بهر شورش آمده ام

من از میانه ی خونـــــــــــها و آتش آمده ام
زسوگ سرخ وش ِخــــــــــاورانش آمده ام
شرار خشم رفیقان به کوله دارم بـــــــــــاز
کزآن میانه به شعروتـــــــــرانه ش آمده ام
هوار من ز بلندای بوسه بر خورشـــــــــید
سحر گهان بشنو شورشـــــــــا نش آمده ام
رفیق دربدر ای خشم خفته در فریـــــــــــاد
به راهوار هزاران ســــــــــــیاوش آمده ام

ادامه>>>

چوتو نیدینم

چوتو تانم فوچینم چوم تی خوشــــکيله نيدينم
چوتو شـــبان نودوجم چوم تی سو زنه نيدينم
هاتو شبان دتابه آســــــــــمان می الله تی تی
چوتو تی او پریشان مویه جنـــــــــگله نيدينم
نوگو مرا نوا خواستن، نبم دبــــــــــاخته آوير

ادامه>>>

خیال

هزار خیالم هست
حتی آینه نیز نمی دانم
ترا در من
یا
مرا در تو!

آه

که دیوانگیست اینهمه بی قراری

.

هستیم ما

به آب و آتش بود
خشمآگینه گذر ِ مشت و درفش
و خاک
وامدار سیاووشان سربدار

های
از چه خموده
بیهودگی می کاری
به گامهای نا استواری
کاین آب
جاری تا یک دریا
آرزوست سبز

وین آتش
پایکوبان ِ به لج
رقص پایداریست
از کوه
تا دشت
از دشت
تا بی کران رزم

آه
نگاه کن
در آینه ی آب
سربدار
ایستاده ایم به صف
تا در ِ این روزگار
بر همین پاشنه بچرخد

تنهایی

...>

آه

به چه فریادی

دل باخته ام!

ادامه>>>

حرفی تازه

باز گفتن!؟
نه
نمی گویم
نمی خواهم بگویم گفته هایی
که دیگر کلاغی هم به یک غاز نمی خرد
و زاغی
به خبری حتی پر نمی کشد

نه
گفتن وُ
خواندن وُ
فریاد
وقتی
اینهمه صدا
با کشیدن چارپایه ای از زیر پا

انکار می شود

ادامه>>>

تاسیانه

از کدام طوفان گذشتی
که آب و آینه
واتابان فریادهای توست
وتو
سکوت می کاری
همچون چتر پر هوار شب

تردید پریشان
وسوسه ی بیمناکیست
بودن
نبودن

.

سکوت

غیر از سکوت
صدایی نیست
نه بادی می وزد
و نه تن
خنکای نسیمی می چشد

گذر ِ بی رهوار
کز کرده
آواز شبگرد شبانه ی هر شب
نیست امشب

بیم غریبی است
آشفتگی این همه تنهایی
خیال توش ِ گره خورده ایست
بی رمق

وای
اینهمه فریاد
گلوی بی حوصلگی می فشارد

کاش
می آمد

.

دوتا گیلیکی چاردانه

خیالا گم دیـــــــــــــــــلا با تو ولانه
بشه دریا کرا تنــــــــــــــــــها بمانه
نگه بی تو همش آی دادو بیـــــــداد
ده تی قورصه بوبو می آبــــو دانه
...
دوچوکسته تی بیخوابی می چــــــــومه
تی یادا کش بزم موردابه کــــــــــــومه
بازین تا صبح نامو می چومانا خواب

هاچین تی خوابه دئنه چــــوم فوچه مه

.

تنهایی

آنگاه اسارت بود
در چنبره تنهایی
سرریز
قطره
قطره
قطره

خیال
بی پروا
تندرواره ای بود
در سایه سار باد

وای
اندوه بی تو بودن
تاب بر نمی تابد!

.

گیلیکی چاردانه

تومامه زندگی به تی اســـــــــــیری
اگه تنها بیبی تنــــــــــــــــها بیمیری
هاتـــو کی ول گیری بی ایجگره داد

تی سر دونیا فوگورده پاک دیمیری

.

انتظار

سرشار از تو بودم

با یک کرانه انتظار

نه باد از تو خبر داشت

نه پرنده ای!

.

شاید...-داستان-

- مگه میشه آدم یادش بره. چطور یادم بره. هیچ وقت یادم نمیره. همیشه با منه. تازه اومده بودیم تو این محل. اینطوری که نبود. خونه هاش فرق می کرد. یه درخت هم نمی دیدی. یه دمپایی پام بود که مادرم با یه تیکه سیم وصل و پینه اش کرده بود. یه تونبون پام بود که همیشه خدا پایین میومد. دست خودم نبود. کشش اینقد پاره شده بود و مادرم گره اش زده بود که دیگه به همه چیز می موند الا کش!
- سلامتی
- نوش

از کاسه ی ماست و خیار، یک قاشق پر حواله دهان دوستش می کند و همینطور که قاشق را داخل کاسه می گذاشت ادامه داد:
- من از دِه ِمون خیلی خوشم می اومد. اصلا سر و ته انگار نداشت. تا چشم کارمی کرد دشت بود و کوه و درختهای چنار. تابستونا می رفتیم ییلاق. بالای تپه ای که پای رشته کوهی بود، چادر می زدیم. بالای تپه وقتی پشت به کوه وای میستادی، تا جایی که چشِت کار می کرد، دشت بود. انگار که کوه، دامن بلند شلیته اشو پهن کرده . پدرم خیلی وحشی بود. بی قراریهای خاص خودشو داشت. بیشتر وقتها بد اخلاقی می کرد. همیشه سر مادرم داد میزد. بیچاره مادرم همینطور دادشو تحمل می کرد.

ادامه>>>

بن بست

خار در دل
به سرابی دلخوش
و جهانی که مرا می دزدد
نه به خواب
نه به بیداری شبهای کنونم آوار
می رباید به سرانگشت خیال
گاه
گاهی
چو یکی کودک شاد
بر علفزار زمان می رقصم
می روم
تا به سراپرده راز
دیده می گردانم
پس ِ هر ایده ی پس مانده ی بسیاری دور
که هنوزتازگی دارد و ُ

کال

ادامه>>>

شعر بلند خاک ایران سرمه ی چشمان ماست...

خاك ايران سُرمه چشمان ماست
هم وطن ايمان ِما ايران ِمــاست>>>>

ادامه>>>

سایه...

- نمئ دونم چرا هرجا كه مئ رم با منئ! دس بردار هم نيستئ. خسته شده ام! ديگه از تو بدم اومده. روز و شب هم نمئ شناسئ. چسبيده به من گاهئ دراز دراز چنان كشيده ميشئ كه انگار ترو تا بينهايت كشيده اند! مثه اين راه لعنتئ كه آخر نداره! همينطور ادامه داره و نه خستگيم حاليش ميشه و نه پائ لنگ من كه خطئ كشيده به درازائ راهئ كه رفته ام و تو از همه پستئ و بلندئ و كج و معوجهاش گذشته ائ و همينطور دنبالم اومده ائ! وقتئ به جايئ يا مانعئ هم برمئ خورئ شكلك در مئ يارئ كه مثه يه كابوس ناگهان دلم رو خالئ ميكنئ!

ادامه>>>

ترا ببرم

خایم بایم ترا با ماچئ دسکلا ببرم
بـایم بایم ترا از او غریبه جا ببرم
.

ادامه>>>

گفت و رفت

دلبری با ما چنان شد دلبرانه گفت و رفت
دیده ما یک لاقبا را های هایی گفت و رفت

ادامه>>>

ناتمام

یار، یار است چه غم باشد اگر سالاسال
نکند یاد، زیادش دل ما سرشار است
کاسبی نیست که دلدار ستاند از یار
نفسی آید و با هر نفسی بسیار است
ای که با هوی کس ات های بگویی گاهی
های و هوی عبث این دوره نه کم بسیار است
به هوای دم یاری اگرت بازدمی است
ناز آن بازدمی از تو که آن سرشار است
می نشاید که کنی داد و ستد از پی دوست

دوستی گر که چنین، دوست ِ گَر بسیار است

.

غزل واره

آسمان ابری دل را نباشد قصد باران وای وای
بخت بد بین این غبار جان که طوفان می برد

ادامه>>>

گیلکم

گیلکم وامرازه هرماله بنم پا به گوروز
ناورم دوشمنه زوره مرا گردن به فوروز

ادامه>>>

حسرت

آه
کدام کشت نابجایی بود
که هنوز
داغ
داران

تشنه ی سربدار است
دل دریایی پرکشیدن

بر دل خاک
کدام دانه نشست
که هنوز
آغوشگاهان عشق است به سوگواری و حسرت

>>>ادامه

انتظار – گیل آوایی

روی تخته سنگی کنار جاده نشسته به دور های راه خیره شده است. تا چشم کار می کند، برهوتی است  با هوای دم کرده و شرجی که در فاصله ای از راه،  برقِ موج موج آب به چشم می آید. سرابی که وسوسه می کند تا به آن برسی. هرچه می روی از آب خبری نیست و با هرقدم که به سمتش میروی،  آن نیز یک قدم دورتر میشود. دورهای راه مثل اینکه دو طرف جاده را به هم چسبانده باشند،  یک نقطه میشود.  نقطه ای که خیال می کنی رفتند درآغوش هم.

با خودش میگوید:

-    چه راه دور و درازی یه. تا چشم کار می کنه مثل یه طناب کشیده شده که اخرش پیدا نیست. آه اگه اون سره راه بودم تا این سر.  اگه پیداش می شد! اگه پیداش بشه!؟ مُردم اینقدر چشم دوختم کی زاغ خوش خبر، رو بام خونه میشینه خبر میاره برام.  دیگه زاغ هم خبر خوش نمیاره.

به زیرپایش خیره می شود. کمی با نک پایش کفش راستش را بصورت شکلک درآوردنی حرکت میدهد. جلوی پایش خیره شده اما فکرش پر کشیده، رفته است. رفته است به دورهایی که هر لحظه اش را با حسرت میگوید:

-         کاش بزرگ نمی شد. کاش همونطور بچه می موند.

آهی میکشد. عرق روی چانه اش را با دست میگیرد. جابجا می شود. به آسمان نگاه می کند:

- نه تموم شدنی نیست. امکان نداره که بتونم از دست این چشم انتظاری جون سالم در ببرم. دیگه کاسه صبرم لبریز شده. دیگه به جونم رسیده...

در آسمان بالای سرش، تکه ابری به طرف شرق حرکت آرامی داشت. آفتاب می رفت که از اوج تابیدن داغ نیمروزی اش بکاهد. هنوز به وسطای راه هم نرسیده بود. سایه روشن ابر تا شانه های راه از تش آفتاب کم می کرد. شاخه   درخت صنوبر از باغ آن سوی جاده تا خاکریز این سو سرک می کشید.. برگهای آفتاب سوخته مثل آدمهای مست  می رقصیدند.نسیم خبر از شکستن تش نیمروز داغ می داد.

-    اگر می شد که می اومد. اگر می شد که می دیدمش، این همه دلتنگی نداشتم. دلتنگی های هر لحظه دمارم رو داره در میاره.

پوزخندی می زند. به خودش می گوید:

-    نه! هیچ وقت یه نفس راحت نکشیدی. یه چیکه آب براحتی از گلوت پایین نرفت. همیشه یه غم رو دلت سنگینی می کرد. شده تا حالا....

سرش را  بلند می کند. دستی به موهای بر باد نشسته اش می کشد. هوای دم کرده نیم روز با نسیمی که وزیدن گرفته، خنکایی به جانش می نشاند. از رو سنگی که نشسته بود، بلند می شود. با گوشه چادر عرق پیشانیش را خشک می کند.  دهانش خشک شده است. لبانش را به هم می سابد تا شاید خیس شوند.  به دورهای افق خیره میشود. چشمهایش را جمع میکند تا بتوانی هر چه دورترها را ببیند.

گنجشکی از گرد راه می رسد. با فاصله ای از او کنار جاده این پا و آن پا می کند. تا دست می کشد که گوشه روسری اش را بسوی گونه ی عرق کرده اش ببرد، گنجشک پر می کشد. با نگاه خود گنجشک را تا دورهای آن سوی راه دنبال می کند.

بروی تخته سنگ جابجا می شود. پره چادرش را حرکت می دهد تا شاید از گرگرفتگی خویش بکاهد. دستانش را که بسختی مشت کرده بود باز می کند. لای انگشتانش از عرق خیس شده بود. لبه چادر را در دستانش می گیرد. با خود می گوید:

-         وای لعنتی انگار آتش میخواد بباره

سر بر می گرداند. به این سوی راه می نگرد که هنوز با پاهاش آشنا بود. راهی که  قدمهایش را از بهار تا بهار شمرده بود. همه چیز آن آشنا بود اما گم کرده ای از آن دلش را بدرد می آورد. آشنای دیرنش چیزی کم داشت. یا شاید خود او بود که چیزی گم کرده بود. گم کرده ای که برای یافتنش هیچکاری از او بر نمی آمد. گم شده ای که انگار مثل پرنده ای پر کشیده باشد و در دل توده های سیاه ابر دل به طوفان داده باشد.

دیدن این سوی راه چنگی بدل نمی زد. حتی نگاهش هم گویی رمق دیدن آن نداشت. پشت سر شرجی و دم کرده و در هم لولیده. فرقی نداشت. هر کوره راه بیراهه ی این سو را همیشه بگونه ای سر کرده بود. بارها و بارها  با خود کلنجار رفته بود. نه خودش که با همه ی آنهایی که با او پابپا تا اینجای راه آمده بودند. این سوی راه همان بیراهه ی پر پیچ و خم مانده بود که همیشه هم سیل قسمت همین سو می شد. گویی که عادت شده بود تا سیل راه بیافتد و ترو خشکشان را ببرد. بیراهه ای که گذر طوفان بود بی آنکه سهمی از آن بگردن او و کسانی چون او بود. سری تکان می دهد. لایه ای از توده ی مات چشم انداز نگاهش را محو و ناکارامد می نمود. آتشی درونش زبانه می کشید. آهی کشید و با خود گفت:

-    طوری شده دیگه اگه اینطور نباشه انگار یه چیزی کمه. همه یه چیزی  گم کردن.  همین سیل گرفتنها همه رو به کوچ نشونده.

نجوا کنان با خود تکرار کرد:

 -کوچ.....کوچ......کوچ.....

نه ایلی بودم نه قبیله ای نه ییلاقی نه قشلاقی

زمستانم همین جا بود و تابستان همین جا

نه کوچم بود و نه کوچی بکوچم

درختی بود و بر شاخه اش نشسته

به برگ و بار آن

لانه گزیده

به گشت و گشت وگشت و گشت با باد

به منقارم گرفته شام تا کام

چنین شد روزگارم

داد و بیداد

که خالی آشیان

جوجه پریده

خیره به گوشه ای اشک چشمانش را مزه مزه می کند. از گرد راه خبری نیست. انتظار حس آشفته ای است که با هر پوم تاک قلبش می شمارد:

-         کاش پیداش می شد! مثل همون وقتها که از گرد راه نرسیده، صداش همه جا می پیچید. آه اگه می اومد

نگاهش در آن دورهای مات و محو، دنبال کسی می گردد.  سالهاست چشم براه اوست. میداند از راه نمی رسد اما عادت کرده است که همان راه را بنگرد. راهی که شاید .......

 

همین.