تاسیانه

از کدام طوفان گذشتی
که آب و آینه
واتابان فریادهای توست
وتو
سکوت می کاری
همچون چتر پر هوار شب

تردید پریشان
وسوسه ی بیمناکیست
بودن
نبودن

.