یکشنبه، آذر ۰۱، ۱۳۹۴

شهرِ در غربتِ من املش و لاجانم باش - گیل آوایی


شهرِ در غربتِ من املش و لاجانم باش
در برم گیرچو رشت، ساغریسازانم باش!

تاسیان برد مرا از دلِ غربت گیلان
گیلکانه بغلم گیر و چو گیلانم باش

رشت اگر نیست خیال است مدد این سامان
گر وطن غربتِ من، غربتِ ایرانم باش!

اشکها ریخته ام خلوتِ خود از بیداد
غربتم گرچه ولی با من وُ ویرانم باش

تا شوی مرهم زخم دل رفته  به دیار
انزلی، فومن وُ شفت،قلعۀ رودخانم باش!

گیلکانه چه کنم داد از این سینه دران
دورم از رشت و کمی هم پیله میدانم  باش!

گرچه ام بخت نشد یار کنم ایران شاد
آرزو مانده به دل لیک اُمیدآنم باش

دیده می بارد و دل رفته وطن حیرانم
آه از این غربت وُ یادی تو زیارانم باش

این چنین مست خیال است گیل آوایی باز
با منِ دلشده لختی چو بیجارانم باش!
  .

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر