خاکستری
گیل آوایی
28جولای 2011
وانفسای نفسگیریست
اندوه باران ِ خاکستری
باد را چه شد
توده ی انبوه بگیراند!؟
پرنده بال به باد داده تو گویی
پرواز ِ پریشانیست
چرخ در چرخه ی تکرار یک آسمان وُ یک گستره ی تا عمق ِ بجان آمدن
چه آشفتگی غریبیست
نفس می گیرد
شانه های کزکرده
کمر خم کرده است
بار ِ اینهمه سکون و سکوت
جنگلی باید جنگلی که بگیرد
بگیراند هوار شبحوار ِ خیل اسیران ِ گرده به اندوه
خودناباوران ِ به زنجیر
هایی باید هویی
های
هیمه ی آتش ِ مرگ یکباره
شیون هم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر