چهارشنبه، آبان ۰۳، ۱۳۹۶

تنهایی - گیل آوایی



شانه می زنم باز
پریشانگیسوی تنهایی.

پنجره ای به تماشا
نگاه مرا می دزدد
گاه
از این سو تا آن سو چشم  می گردانم
گویی نُتِ گمشده ای می جویم!

سکوت
همچون دریایی طوفانی
موج موج
پر خروش
بی ساحل
بی کرانه!

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر