چهارشنبه، آبان ۰۸، ۱۳۸۷

عاصی

عاصی ام
عاصی از این همره ِ بی همراهی
گفتمان بی حرف
حرفهایی که پر از بی حرفیست
دلم از خنده ی بی روح گرفت

آه
مردم از رفتن بر جا ماندن
رفتن هیچکسی نیست بجز افسردن
گفتن هیچ کلامی نکند رازی فاش
همه مرموز
همه
رازمدار بی راز

وای
ای هم نفسان
نفسی
مردم ازاین تکرار

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر