سه‌شنبه، مهر ۲۳، ۱۳۸۷

..........5

خشم وُ
درد وُ
یک دشت آرزو

روزگار می کاریم
از دل ِ یک دنیا ناروایی

های
بودنمان را
پای می کوبیم به لج
چونان جنگلی سبز
پیوسته
انبوه
.
ارسال شده توسط شورم، وبلاگِ فارسی گیل آوایی در ۰:۱۵

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)