دوشنبه، شهریور ۰۴، ۱۳۸۷

تنهایی

آنگاه اسارت بود
در چنبره تنهایی
سرریز
قطره
قطره
قطره

خیال
بی پروا
تندرواره ای بود
در سایه سار باد

وای
اندوه بی تو بودن
تاب بر نمی تابد!
.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر